Nog één dag! In gedachten ga ik vaak terug naar een vakantie in Duitsland tijdens deze dagen. Vanuit het vakantiehuisje keken we uit op een kerkhof waar dorpsbewoners iedere avond lichtjes ontstaken. Niet het uitzicht wat je direct verwacht van een vakantiewoning maar het stoorde ons niet. Dood en leven zijn nu éénmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bijgaande foto heb ik geschoten op een drankafdeling van de plaatselijke supermarkt in ons vakantieland. In Duitsland is dat vaak een apart gedeelte van het gebouw waar de kratten hoog opgestapeld staan. Ik vond de afbeelding wel toepasselijk. Dat ik zelf niet meer drink zegt meer over mij dan over de vormgeving. In ieder geval wens ik u beste lezer nog een mooie Día de Muertos dag vandaag! Maak er een eveneens mooie zondag van.
Omdat ik vanochtend de pier heb overgeslagen en toch mijn stappen moet maken van mijn huisarts ben ik even naar het Marlow terrein gelopen. Een concentratie van drie supermarkten, Kwantum, Action, Muziekzaak Timmer, een bakker en een grote Praxis. De inpak tape was op, wel handig om in huis te hebben als je gaat verhuizen.
Wijkertoren
Onderweg kwam ik langs de Wijkertoren. Ik ken Wijkers die niet met vakantie gaan omdat ze die toren niet kunnen missen. Ik heb daar persoonlijk geen last van.
Cultureel café Camille
Naast iedere kerk hoort een kroeg te zitten, in dit geval is dat cultureel café Camille. Ik heb daar in een heel ver verleden nog wel eens de boel op zijn kop gezet met één van de bands waar ik in speelde.
Oude arbeiderswoningen in de Van Breenstraat
Ze blijven proberen om wat van de stad te maken maar af en toe vraag ik mij af of het de moeite loont. Bouwprojecten genoeg, veel vergane glorie. Maar als je zoekt zijn er aardige stukjes te vinden.
Sociale huur
Helaas heeft veel sociale huur ook in Beverwijk last van achterstallig onderhoud. Er is geen geld voor zegt men vanuit de gemeente. Een probleem wat in veel Nederlandse gemeenten heerst.
Kunstbouw
Tot zover deze kleine impressie, ik ga weer eens wat inpakken hier, ik wens u nog een prettige zaterdag.
Niet het eerste waar de meeste mensen aan zullen denken als je deze tekening ziet, dacht hij bij zichzelf. Toch was dat het eerste wat wat hem te binnen schoot toen hij deze potloodtekening weer terug zag.
Vrienden hadden hem nog gewaarschuwd voor een vriendin met drie zoons. “Dat gaat meestal niet goed”, achteraf gezien had hij beter moeten luisteren. Haar ouders hadden die week vakantie naar de Veluwe betaald. En natuurlijk ging hij mee toen hem dat werd gevraagd. Voordat ze hun intrek namen in een te klein Centerparks huisje zouden ze langs de Apenheul gaan. Het zou het begin worden van een dramatische vakantie.
De jongste, een nakomertje, viel nog wel mee. Die was vrij onbevangen en zag overal de humor van in. De tweede was een stille jongen die zich op de achtergrond bewoog en er daar zijn eigen agenda op na hield. Vooral met de oudste was het in de Apenheul helemaal mis gegaan, zeker toen hij zijn broertjes probeerde te mobiliseren.
Ze waren de entree nog niet door of zijn oog was gevallen op een groot reclamebord waarop ze bij de Apenheul duidelijk maakten dat de pizza in de aanbieding was. Hij had het joch al eerder eens aangetroffen, min of meer kwijlend voor een open voorraadkast en nu werd zijn vermoeden bevestigd dat deze overduidelijk last had van een eetstoornis.
Die jongen zag alleen nog maar pizza, er was in zijn beleving geen aap meer te bekennen op die heul. Het hele bezoek was uitgedraaid op zeuren en dreinen om pizza en hij had daarbij ook bedacht dat zijn broers dat ook wilden eten. Het was de enige keer geweest dat de jongens die vakantie hun zin niet kregen van hun moeder. Toen de oudste na ruim drie uur werd gevraagd hoe hij de Apenheul vond bij het vertrek, zweeg hij met een uiterst chagrijnig gezicht. Het enige wat hij nog deed was in stilte wijzen naar het pizza reclamebord.
Op dat moment had hij eigenlijk zijn tas moeten pakken en terug naar huis moeten gaan. De tekening had hij gemaakt op het terras bij het vakantiehuisje tijdens één van de zeldzame momenten dat hij heel even tijd voor zichzelf had gehad. De jongens hadden de rest van de vakantie de agenda bepaald, van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat en overal hun zin in gekregen. Het resultaat van een middag pizzaterreur.
De potloodtekening was wel geslaagd, maar nu hij deze weer terug zag kon hij de apen weer ruiken en een echo uit het verleden horen zeuren om pizza.
Er staat vanochtend een matige wind vanuit het noorden. Het is droog en het zonnetje laat zich met regelmaat zien, zo te zien wordt het een mooie dag.
Een binnenloper
Wie heeft het weerbericht nodig als je zelf omhoog kan kijken? De wolkenpartijen waren vanochtend weer de moeite waard.
Zonsopgang
Aan de scheepvaart in het gat kun je ook zien dat we in de vakantieperiode zitten, meer cruiseschepen en vooral meer zeilschepen.
Cruiseschip Ambition
De jachthaven van IJmuiden wordt deze dagen weer druk bezocht. Aan de vlaggen te zien zijn onze oosterburen niet alleen op het land maar ook op zee momenteel ruim aanwezig.
Zeilschepen varen uit
Ik wens u nog een prettige donderdag beste lezer, maak er wat moois van vandaag.
Goedemorgen beste lezer. De zomervakantie is begonnen in Nederland Noord. Daar vallen wij hier in Noord Holland ook onder en dat betekent dat er meer kustgangers zijn. De ervaring leert dat die hard drinken en daar vindt je dan s’ochtends de sporen van terug in de omgeving, ook op de pier.
Ze draaien in een rustig tempo
Er staat een matige wind richting IJmuiden en dat is voor een wandeling op de pier gunstig omdat de geur van Tata Steel je bespaart blijft. Voor de inwoners van IJmuiden is het minder prettig.
Vissers op de pier
Er zijn een behoorlijk aantal vissers aanwezig. Dat zal mede door de vakantie komen maar van zaterdag op zondag wordt er sowieso meer s’nachts gevist, het weer is er nu geschikt voor.
Zicht op Timboektoe
Vanaf 10:00 uur kunt u bij Timboektoe terecht voor koffie en ontbijt, ik ben inmiddels weer thuis, daar is de koffie ook bruin. Ik wens u allen een prettige zondag.
Zo loop je in de bollenkamer op Texel en zo loop je weer op de pier. Terugkeer naar het vaste land is altijd weer even wennen voor met name mijn luchtwegen. In vergelijking met de Wadden stinkt het in de Randstad. Dat went wel weer, maar het is wel opmerkelijk dat dit iedere keer weer opvalt na een bezoek aan het eiland.
Waterspiegel op de pier
De matige wind staat deze ochtend gunstig voor uw luchtwegen want die komt vanuit zee. En de temperatuur is prettig om te wandelen, het is nog niet te heet.
Vreemd vaartuigin het zeegat
Omdat het vakantieseizoen nog niet van start is gegaan is het ook nog eens redelijk rustig. Dus als u de mogelijkheid hebt, trek de wandelschoenen aan. In het zeegat zelf is het wel druk, deze wordt flink bevaren deze ochtend.
De trein rook naar volle afvalbakken en zweet van dagenlang gebruik door rusteloze reizigers. De typisch ranzige treingeur die iedere abonnementhouder kent. Inmiddels trok zij zichzelf niets meer aan van dat smerige gevoel. Ze zou direct onder de douche stappen na deze reis, voor nu moest ze dan maar even plakkerig zijn. Zolang ze het toilet niet hoefde te gebruiken viel het allemaal nog wel mee.
De meeste reizigers waren uitgestapt in Uitgeest om over te stappen of om naar huis te gaan. De laatste grote schifting zou zo in Alkmaar volgen. Daarna, bij de haltes in het niemandsland tussen Alkmaar en Den Helder was het nog maar een enkeling die in of uit zou stappen. Haar reis zou niet lang meer duren.
De laatste halte was die in Den Helder. Als ze niet treuzelde kon ze de laatste pont naar de overkant lopend halen. Dan hoefde ze niet met de bus. De gedachte aan de koffie verkeerd die ze in het cafetaria op het bovendek zou halen deed haar nu al glimlachen. Alleen het Marsdiep hoefde ze dan nog over te steken om het vaste land met al haar drukke gedoe achter zich te laten.
Even een paar weken rust, strand en zee. De stress was voor de toeristen die vonden dat ze nog van alles moesten in hun vakantie. Die van haar zou ze achter laten bij de laatste halte. Voor de “gelukkige vinder”, gratis en voor niets.
Van die dingen die je kan tegenkomen tijdens een vakantie. De vertaal-app weet hier geen raad mee. We zijn wel meer kreten in het Bretons tegen gekomen op muren en hebben het vermoeden dat die teksten afkomstig zijn uit de hoek van de fanatieke afscheidingsbeweging die hier moet leven. Veel mensen in Bretagne voelen zich Bretons boven Frans als ik het zo lees op internet. In ieder geval houden wij ons aanbevolen voor de vertaling.
De wifi piept en kraakt hier een beetje beste lezer. Dat geeft niet, zoals u kunt zien vermaak ik mij evengoed wel in Bretagne. Ik ben alleen wat sporadisch aanwezig hier en kom derhalve niet vaak bij u of mijzelf langs. Die schade haal ik later wel weer in. Au revoir!
Vluchtstrook in het Universum 