DessinDestin – Vluchtstrook in het Universum

Niets

Ik heb even niets te vertellen. Dus is het hier op het weblog een beetje rustig. Geen inspiratie, niks. En zoals mijn broer dan altijd zegt; “als je niks te zeggen hebt, houdt je mond dan”. Bij deze.

Balloon

Inderdaad, leeg, u mag het vanochtend geheel zelf invullen. Prettige dag!

Ir. H. Steuerknüppel #9

Ir. H., maar dan net even anders getekend.

Of heb je een baal? Ze wist nog dat Jeroen van Inkel er in zijn uitzendingen een item van maakte. Met een stevige knipoog natuurlijk. Dat kan je aan Jeroen wel overlaten. Landingsbanen, pornostreepjes, kaal, het was allemaal niet meer bij te houden. “Misschien moet ik eens stoppen met lezen van de Linda en Viva over al dat zogenaamde modieus lichamelijk onderhoud” ze werd alweer moe bij de gedachte.”Ik heb eigenlijk geen idee wat de trend is momenteel” bedacht zij zichzelf terwijl ze glimlachend in de Blokker de verschillende scheerapparaatjes stond te bekijken. “Liever zo’n apparaatje dan een Brazilian wax, dat lijkt me zo pijnlijk” ze kneep haar billen samen bij de gedachte. Niets voor haar. Plots bekroop haar de gedachte dat het een steeds terugkerende klus zou gaan worden als haar date van vanavond goed zou uitpakken. “Wat een gedoe, net als bij een sollicitatie gesprek kan je maar beter jezelf blijven”, bedacht zij zichzelf. “Anders wek je maar valse verwachtingen”. Ze legde de tondeuse terug in het rek. Het was wel goed zo. Hij moest haar maar respecteren zoals ze was. Bovendien was ze als kind al gek op verstoppertje spelen.

Stahlhelm

Soms zijn een paar penseelstreken genoeg om een plaatje af te krijgen. Bovenstaande is daar een voorbeeld van, als je er meer aan toe zou voegen kan je het alleen maar verprutsen. “Ostfront” heb ik het genoemd. Hierin komt mijn fascinatie voor de Duitse stahlhelm naar voren. Op de één of andere manier heb ik van jongs af aan de vormgeving van die helm altijd erg mooi gevonden. En daar ben ik de enige niet in. Als je de helmen van de brandweer in New York bekijkt zijn die vrijwel exact hetzelfde, maar dan met een extra flap aan de achterzijde. Want ook in de praktische zin heeft dit model zijn nut bewezen. Over smaak valt niet te twisten zegt men. Niet alles wat uit Duitsland kwam in die periode is wat mij betreft per definitie fout. Ik heb nog wel eens gekeken voor een origineel. Niet om te dragen uiteraard, maar voor in de kast. Ze zijn als “antiek” nog wel eens verkrijgbaar, maar wat mij betreft veel te duur. Onder de € 1.000,00 hoef je voor een beetje gaaf exemplaar niet te zoeken. Er zitten grenzen aan mijn liefde voor Duitse vormgeving. Uit welke periode dan ook.

BKS label

Ik had al een bericht ontvangen van Bep dat de kleding labels gemaakt waren. En net zag ik in mijn spaarzame Facebook-tijd de eerste foto van het resultaat. Postpakketje is naar ons onderweg. Altijd leuk om het resultaat van een ontwerp te zien. Meer aandacht hiervoor als de post binnen is.

Comeback

Ze waren er overheen gekomen. Het had wel de nodige voeten in aarde gehad, maar het was ze gelukt. Die facelift was vervelend geweest, maar ach, dat was een wezenlijk onderdeel van de showbusiness tegenwoordig nietwaar? Uiteindelijk waren ze daar toch wel op uitgekomen. En die verhuizing was ook niet zo erg, waren ze meteen van die vervelende buren af. Zakelijk gezien was de naamsverandering misschien nog wel het vervelendst geweest. “The Stiletto’s” klonk lekker scherp en daar hadden ze naam mee gemaakt. Maar ja, ze moesten na het ongeluk min of meer noodgedwongen overstappen van de act met messen werpen naar het Nederlandstalige levenslied en “de Tena’s” klonk ook niet verkeerd. Achteraf gezien hadden ze die bijlen er niet bij moeten nemen. Ze waren nog zo gewaarschuwd. Dat messen werpen ging goed, maar die bijlen waren toch een beetje tricky. Evengoed konden zij er toch niets aan doen dat die Russische toneelknecht ineens opdook? Als ze aan het incident terugdachten hoorden ze hem weer schreeuwen. Het bloed spatte alle kanten op. Toch jammer dat ze na het dweilen die laatste vinger nooit hadden terug gevonden.

Subtropische snoepert

In eerste instantie had hij er niet zoveel zin in toen zijn zoon en schoondochter hem mee vroegen naar Landal. “Ga mee pa, dan zit je met de jaarwisseling ook niet in je eentje naar de beeldbuis te staren”. Nou en? Als hij dat nou prettig vond? Maar goed, na enig aandringen had hij toch maar ingestemd met het voorstel. En nu hij er was, vermaakte hij zich uitstekend. Vooral het subtropische zwemparadijs beviel hem goed. Hij was er niet uit weg te slaan. De deurtjes van de kleedhokjes hingen namelijk zo ruim in hun scharnieren dat je er gemakkelijk in kon gluren. En als de dames zich aan het afdrogen waren en hun natte zwemkleding op de grond lieten vallen was het zijn moment om toe te slaan. De topjes van bikini’s hadden zijn voorkeur. Met een snelle greep wist hij de stukjes textiel onder de deurtjes door vandaan te grissen, om vervolgens de benen te nemen. Ha! Als ze het al opmerkten durfden ze naakt toch niet achter hem aan te gaan, bedacht hij zich grijnzend. De teller stond inmiddels op zeven stuks. Als hij uit de handen wist te blijven van die bolle zweminstructeur moest hij minstens op een dozijn uit kunnen komen voordat ze 1 januari weer huiswaarts zouden gaan. Dat zou nog eens een prachtig begin van 2024 zijn.

Categorie: DessinDestin

Test