Goedemorgen beste lezer, kunt u zichzelf ook zo vermaken met het weerbericht? Zo konden we er vanochtend achter komen dat we last gaan krijgen van bewolking met een scheurtje en een vochtveldje wat gevangen ligt bij een paars stippellijntje. We hebben ook te maken met een scheur waarbij de zon tevoorschijn komt en met mist tijdens het dauwtrappen.
Mocht u zichzelf deze ochtend dus aantreffen op een vochtveldje in de mist onder een wolk met een scheur, bedenk u dan dat het de komende dagen warmer gaat worden. En nu over naar de orde van de dag, maak er wat moois van.
Screenshot: VihU
RTL 4 heeft de leukste weervrouw van Nederland, dat mag duidelijk zijn.
Soms begint een krant aan iets waarvan je van tevoren al denkt “dat kan niet goed gaan”. En inderdaad, de Volkskrant heeft met hun Top 100 Nederlandstalig het overtuigende bewijs geleverd dat het de plank volkomen heeft misgeslagen. Een gedrocht van een lijst met een vrijwel volkomen genegeerd Vlaams potentieël. Om nog maar te zwijgen van het over het hoofd geziene talent van eigen bodem. Één kleine suggestie, ééntje maar, wel eens van de “Osdorp Posse” gehoord beste redactie? Irriteer u niet beste lezer, dat heb ik al gedaan, zie de humor maar in van deze lijst en blijf lachen.
Huiverend stonden ze voor het huis te kijken. De hond van Johan gromde en trok zijn lippen op zodat zijn tanden zichtbaar werden. Die was niet dichter bij het huis te krijgen dan de plek waar zij nu stonden. Zelf was hij ook niet gretig om dichterbij te komen. In gedachten ging hij terug naar zijn jeugd. Een jaar of elf, twaalf moest hij zijn geweest. Toen kon je nog voetballen op straat. En dat deden ze dan ook. Tot het moment dat de bal van Peter over het hek vloog en naar de achtertuin rolde van het huis. Twijfelend hadden ze voor het hek gestaan. De bewoners waren hen nooit vriendelijk over gekomen. Eerder heel erg op zichzelf en nogal angstaanjagend. Als je ze al zag keken ze schichtig om zich heen om vervolgens snel weer het huis in te schieten. Peter had uiteindelijk de moed bij elkaar geraapt om zijn bal te gaan halen. Zo’n leren bal was was in die tijd uiteindelijk een hoop geld waard. Dat was tevens de laatste keer dat zij hem hadden gezien. Politieonderzoek mocht niet baten, Peter werd nooit meer gevonden. Het leek wel of de bewoners van het huis sinds die tijd helemaal niet meer buiten kwamen. Niemand kon zich herinneren hen te hebben gezien. Johan dook rillend weg in de kraag van zijn jas. Genoeg vrieskou voor vanavond. Hij liep door en riep zijn hond te volgen. Die liet dat zich geen twee keer zeggen en volgde zijn baas direct. Alles beter dan de aanblik van deze plek.
Voordat ik in de ochtend vertrek naar mijn werk kijk in op drie zenders naar het nieuws. Daar ontbijt ik mee. Er was een tijd dat ik nog iets van WNL mee pikte maar dat doe ik niet meer. De kwaliteit van interview daar is zo dramatisch slecht dat ik die nieuwsshow voorbij laat gaan. Net als bij de NOS wordt WNL weinig kritisch ingekleurd. Regeringsfouten worden gebagatalliseerd, als er al een kritische noot wordt geplaatst door een gast (zeker bij een kabinet Rutte) ” hadden ze het ook niet gemakkelijk”. WNL noemt zichzelf dan ook “vrolijk rechts”. Ik word er zelf alleen niet vrolijk van. Het koningshuis is okay en met het weer kan je alle kanten op, het kan dooien en het kan vriezen, zoiets. Ik ben absoluut geen Willem Engel maar het is gewoon een feit dat ze ook bij de NOS een beetje achter Den Haag aan hobbelen. Of de politiek correcte grachtengordel in Amsterdam nabrabbelen. Het gaat mij echter te ver om de NOS een staatsomroep te noemen. Bij de commerciëlen is het nieuws iets neutraler maar ook daar zijn ze met regelmaat niet vies van een setje kleurpotloden. Dus om een beetje in evenwicht te blijven kijk ik naar diverse kanalen voor mijn nieuwsgaring. En dan heb ik evengoed nog vaak het idee dat ik uit balans ben als ik de deur uit stap.
Nu de goede Sint weer achterover kan zitten kunnen we ons collectief op gaan maken voor een flinke portie kerststress. Als je daar bevattelijk voor bent tenminste. Want die stress wordt je voor een groot gedeelte opgeserveerd door reclamemakers die met name grote supermarktketens als klant hebben. Ik kan mij ieder jaar weer verbazen over het steeds asocialere gedrag van de medemens naarmate Kerstmis dichterbij komt. En dat uit zich in het dagelijkse leven vooral in de supermarkt. Maar niet alleen de supermarkt maakt dat wij vinden dat er dingen “moeten” tijdens de feestdagen. Producenten van parfums, sterke drank, chocolade, kleding, sieraden, horloges en speelgoed willen ons laten geloven dat je feestdagen niet compleet zijn als je jezelf niet kan onderdompelen in luxe artikelen. Ik zag gisteren op het journaal nu al een item langs komen over de problemen die mensen hebben met het huishoudboekje in december. Tja, als je de weg van de reclame volgt kan dat zomaar een probleem zijn.
Één dezer dagen zullen we de eerste tranentrekkende kerstreclame dan ook op tv voorgeschoteld krijgen. Want geheel naar Amerikaans model moet kerstreclame voor onze buurtsupers inmiddels een emotionele bom zijn waarin vooral benadrukt wordt dat je ook nog eens deel uit moet maken van de ideale gezinssamenstelling, waarbij zelfs de hamster een kerstmuts op krijgt. Wat een onzin niet? Wel een beetje jammer dat een grote groep mensen die het rond de feestdagen al moeilijk genoeg hebben met hun eenzame positie in het leven, dat hierdoor nog eens extra ingewreven krijgen.
Mocht u één van die mensen zijn, bedenk uzelf dan even dat niets moet. En zeker niet omdat één of ander reclamemannetje dat bedacht heeft.
De laatste jaren ben ik zelf Kerstmis steeds meer aan het afschalen. De essentie van Kerstmis ligt wat mij betreft niet bij al die materiële zaken. En de mensen om mij heen die ik zou willen zien of spreken zie ik evengoed wel. Daar heb ik geen feestdagen voor nodig. Ik merk aan mijzelf dat ik de weg naar Kerstmis toe eigenlijk leuker vind dan de Kerstdagen zelf. Met name de lichtjes die overal verschijnen ervaar ik als prettig in deze donkere dagen. Over de essentie van Kerstmis later meer, laat uzelf voor nu vooral niet gek maken beste lezer. En mocht u iets dergelijks toch bespeuren bij uzelf, bedenk dan dat iets minder televisie kijken sowieso geen slecht idee is.
Het is donker. Als hij uit bed gaat in het donker kan hij maar beter het bolletje wol meenemen. Uitgerold kan hij via het draad de weg terug weer vinden naar zijn bed. Want in het donker weet je maar nooit. Je kan zomaar de weg kwijt raken. Op de tast weet hij de wol op zijn nachtkastje te vinden. Hij slaat de deken van zich af en stapt uit bed. Voorzichtig schuifelt hij langs de rand van het bed naar de deur van de slaapkamer. Terwijl hij de draad van wol laat vieren graait hij naar de klink van de deur. Als hij het koude metaal voelt aarzelt hij even maar duwt toch de klink naar beneden. De koele lucht uit de gang komt hem tegemoet. Als hij er van overtuigd is dat zijn ogen niet verder kunnen wennen aan de duisternis zet hij zijn eerste stap in de gang. Wederom laat hij een stuk draad achter zich. Het is inmiddels 03:28 uur.
Vluchtstrook in het Universum 