Ik loop een beetje achter hier. Althans, dat dacht ik in eerste instantie. Als je als uitgangspunt neemt om iedere dag iets te plaatsen als je begint met bloggen, dan wel. Maar dat punt heb ik inmiddels achter mij gelaten. Soms maken de broodnodige dagelijkse drukke zaken nu eenmaal dat iedere dag een bijdrage hier niet altijd mogelijk is.
Ondertussen ben ik met het UWV in gesprek geweest en heb een paar stappen kunnen maken richting omscholing. Ik heb aangegeven dat ik iets in de verslavingszorg wil gaan doen, en het UWV staat daar voor open. We zijn er nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant op.
Na dat eerste gesprek en kennismaking met mijn persoonlijke begeleidster vroeg zij mij wat mijn bevindingen met het UWV waren tot nu toe en hoe ik het gesprek had ervaren. Daar kon ik gelukkig positief op reageren. Ik gaf haar eerlijk mee dat mij dat 100 procent meeviel, zeker gezien de negatieve berichtgeving over het UWV in de media. De toeslagenaffaire heeft daarin niet bepaald een positieve rol gespeeld. Wat veel mensen echter vergeten is dat dit soort organisaties uitvoerende organen zijn die het beleid uitvoeren wat door het kabinet wordt bepaald. Daar ligt de oorzaak van het reilen en zeilen van dit soort organisaties.
Ik begon mijn begeleidster dan ook te vertellen over mijn vader. Die schoot mij spontaan te binnen tijdens dat gesprek. Ik heb mijzelf altijd gestoord aan ambtenarenmoppen. Mijn vader is zijn hele werkzame leven belastingambtenaar geweest en als ik zag hoe hard hij moest werken vond ik die moppen niet gepast. Zeker niet omdat hij ontzettend veel mensen heeft geholpen in het verleden met hun papieren in tijden dat aangifte doen een zeer lastige zaak was. De belastingdienst is net als het UWV een uitvoerend orgaan waar mensen in het rondte lopen en je proberen te helpen. Ondanks de vaak onlogische regelgeving en bezuinigingen die ze vanuit de politiek voorgeschoteld krijgen doen ze daarvoor evengoed hun best.
Met dat besef realiseerde ik mij dat die ouwe man van mij veel meer mensen geholpen heeft dan ikzelf tijdens mijn grafische loopbaan. Daar mag hij trots op zijn, ik ben dat in ieder geval wel op hem. Hopelijk gaat het met mijn omscholing de goede kant op. Dan kan ik in mijn laatste werkzame jaren ook nog wat mensen helpen hun verslaving onder controle te krijgen. Doe ik voor een paar jaar ook nog iets nuttigs. Want drukwerk gaat het niet meer worden. Ik houd u beste lezer, op de hoogte van de ontwikkelingen. En ondertussen ga ik het prijsniveau van schooltassen eens bekijken, want daar ben ik alweer een tijdje uit.
Vluchtstrook in het Universum 