
Waar blijft die pont?

Waar blijft die pont?

Meestal zie je de “ferry” in de haven van IJmuiden liggen, maar op het juiste tijdstip kan je deze het zeegat uit zien varen op weg naar Newcastle upon Tyne. Inmiddels heb je een visum nodig om daar binnen te komen zag ik afgelopen week in het nieuws. Rare jongens die Engelsen, en daarmee ook wel weer leuk.


De oplettende lezer hier zal het opgevallen zijn dat ik graag een wandeling mag maken op de noordpier in Velsen Noord. Voordat je daar loopt moet je een heel stuk rijden door een duingebied en de dampende rookpluimen van Tata Steel even voor lief nemen.
Aan het begin van de pier liggen links en rechts van de weg stroken parkeerplaatsen. Omdat die lekker afgelegen liggen in het duin en vlak bij de zee wil men daar nog wel eens wild kamperen, of wild camperen. Want voornamelijk de laatste categorie zie je daar met regelmaat staan ondanks de borden die er zijn geplaatst.
Dat wild camperen begint een beetje uit de hand te lopen heb ik gelezen in de media. Op Texel overwegen ze zelfs campers op de pont te weigeren als ze geen reservering voor een plek op een camping kunnen laten zien. Op zich heb ik er niet zoveel problemen mee, wel met de troep die ze achterlaten. Kleine moeite om je bende even op te ruimen lijkt mij?
Nou ben ik in de vorige zomer eens rond 05:00 uur richting de pier gereden omdat ik niet meer kon slapen en dat was een belevenis op zich. In het donker speelt er zich heel wat af rondom die pier.
Het begon met een feestbus uit Volendam. Aan de hossende meute in de bus was duidelijk te zien dat daar de nodige alcoholische versnaperingen in zaten. Het zou mij niet verbazen als dat niet het enige was, want als je op dat tijdstip nog loopt te feesten als je een nacht hebt doorgedronken heb je er waarschijnlijk een “uppertje” bij geslikt of gesnoven. Laten we eerlijk zijn, ze kwamen wel uit Volendam hé?
Er stond een auto met de koplampen aan en twee personen er in. Ik heb maar niet door het raampje gekeken wat die aan het doen waren en ben doorgelopen. Er stond een auto met de lampen uit, ook met inhoud, wederom genegeerd. Op de pier zelf zag ik drie man verscholen in hoody’s met zaklantarens iets zoeken tussen de betonblokken langs de pier. Drugs? Illegale visfuiken? Ik ben maar niet blijven staan om te vragen wat ze aan het zoeken waren. Aan het eind van de pier kwam ik uiteindelijk de gebruikelijke zwijgzame vissers tegen. Op wat voor tijdstip je er ook komt, volgens mij zie je ze daar altijd wel.
Kortom beste lezer, als u een spannend begin van de dag wilt, ga eens lekker wild camperen bij de pier in Velsen Noord. Garanties voor de aanwezigheid van feestbussen kan ik niet geven, maar er gebeurt altijd wel wat. Al zou het maar zijn dat u door controle een boete krijgt, ook dat behoort tot de mogelijkheden. Het uitzicht met lichtjes is in ieder geval prachtig. Ik wens u een prettig begin van deze vrijdag, maak er wat van.


De trein rook naar volle afvalbakken en zweet van dagenlang gebruik door rusteloze reizigers. De typisch ranzige treingeur die iedere abonnementhouder kent. Inmiddels trok zij zichzelf niets meer aan van dat smerige gevoel. Ze zou direct onder de douche stappen na deze reis, voor nu moest ze dan maar even plakkerig zijn. Zolang ze het toilet niet hoefde te gebruiken viel het allemaal nog wel mee.
De meeste reizigers waren uitgestapt in Uitgeest om over te stappen of om naar huis te gaan. De laatste grote schifting zou zo in Alkmaar volgen. Daarna, bij de haltes in het niemandsland tussen Alkmaar en Den Helder was het nog maar een enkeling die in of uit zou stappen. Haar reis zou niet lang meer duren.
De laatste halte was die in Den Helder. Als ze niet treuzelde kon ze de laatste pont naar de overkant lopend halen. Dan hoefde ze niet met de bus. De gedachte aan de koffie verkeerd die ze in het cafetaria op het bovendek zou halen deed haar nu al glimlachen. Alleen het Marsdiep hoefde ze dan nog over te steken om het vaste land met al haar drukke gedoe achter zich te laten.
Even een paar weken rust, strand en zee. De stress was voor de toeristen die vonden dat ze nog van alles moesten in hun vakantie. Die van haar zou ze achter laten bij de laatste halte. Voor de “gelukkige vinder”, gratis en voor niets.