Zout in natte aquarelverf, zorgt voor prachtige effecten, een close-up foto. Ik sta op het punt meer op papier te gaan zetten. Een door de verhuizing verwaarloosde hobby, het begint weer te kriebelen, tijd voor meer creativiteit!
Opzouteh!
Categorie: Foto’s
Automati#c%#*@error
De oude huisarts had het verzoek tot opsturen van mijn dossier niet ontvangen. De nieuwe huisarts kon het niet uploaden omdat de oude huisarts dit niet had geactiveerd. Ik heb alles nog eens nagekeken, op mijnMitz stond alles goed, alles mocht gedeeld worden. Mijngezondheid.net en uwzorgonline beten elkaar niet wisten we inmiddels, die twee systemen communiceren gewoon met elkaar. Lang verhaal kort, mijn oude huisarts heeft in een Zip-bestand mijn dossier per email gestuurd maar de nieuwe huisarts die het nog moet uitpakken en alle brieven in de juiste volgorde zetten want alle gegevens staan door elkaar. De nieuwe apotheek heeft mijn medicijnen uiteindelijk maar handmatig in het systeem gezet na ettelijke pogingen de gegevens te downloaden. Ruim zes weken na mijn verhuizing staan de belangrijkste gegevens in de systemen en zijn de de juiste afspraken gemaakt, per telefoon en handmatig door twee zeer doortastende nieuwe huisartsassistenten in Heerhugowaard. Lang leve de automatisering.
Herfstshot
Even een herfstshotje tussendoor, gewoon omdat het zo mooi is.
Laat je niet gek maken
Ik ga de kleine reeks over najaarsdepressie en winterdip afsluiten beste lezer. Genoeg daarover. Maar ik kan het niet laten om u allen een goede tip mee te geven als het om het najaar, de feestdagen en de winter gaat, namelijk; relativeer de boel een beetje.
Ja, de bomen worden kaal. Gelukkig maar, anders kan je jezelf in het voorjaar niet verkneuteren op die jonge knoppen die op uitbarsten komen te staan. De lente zou lang zo leuk niet zijn als de boel niet eerst wat afsterft nietwaar?
Natuurlijk willen de grootgrutters u doen geloven dat een feestdag pas compleet is als u met zijn allen inclusief hamster aan tafel zit maar hoe realistisch is dat? Vraag jezelf dat maar eens af als je noodgedwongen aan de kerstdis aardig zit te doen tegen de prins Andrew van de familie! Dan weet je toch niet hoe snel je de benen moet nemen na het dessert? Als je dat al zonder ruzie haalt. Laten we eerlijk wezen, de meeste grote familiebijeenkomsten zijn van het niveau “keeping up appearances”, één groot toneelstuk waarvan de meeste mensen blij zijn er weer vanaf te zijn als het gebeurd is. Eerlijke gezelligheid heeft geen feestdagen nodig.
Die blaadjes groeien wel weer aan, sneeuw is leuk zolang je je benen niet breekt, trek een trui tegen de kou aan en vraag jezelf nou eens af, hoe belangrijk is datgene waar je op moppert of waar je negatief van wordt nou eigenlijk? Zeg nou eens eerlijk? Indien nodig wens ik u sterkte, en een ieder sowieso nog een prettige maandag, maar ja, hoe belangrijk is dat nou eigenlijk? 😉
Introspectie
Stop esoterisch christendom en zen in een blender, druk even op de aanknop en je hebt mijn spirituele basis. Als je daar een slokje van neemt kom je stukjes Steiner tegen. Rudolf Steiner, de grondlegger van onder andere antroposofie, beschouwde de donkere dagen voor en tijdens Kerst als dagen die bij uitstek geschikt waren voor introspectie.
Omdat de dagen korter zijn en het eerder donker is vallen er veel binnenkomende prikkels weg. Omdat we die simpelweg visueel niet zien. En dat, samen met het naderende einde van het jaar maakt dat we de neiging krijgen om terug te blikken en een “balans” van onszelf op te maken.
Introspectie, een ander woord voor (even kort door de bocht) een verdiepte vorm van zelfreflectie zou zomaar eens één van de redenen kunnen zijn voor herfstdepressie. Mijn ervaring is namelijk dat veel mensen moeite met zelfreflectie hebben omdat geconfronteerd worden met jezelf niet leuk wordt gevonden. Je goede kant gaat nog wel, maar vooral je donkere kant (en iedereen heeft die, niemand uitgezonderd) wordt een ander verhaal.
Zelfreflectie kan je trainen en inzetten als gereedschap om jezelf te verbeteren. Ik weet uit ervaring dat het handig is om dat dagelijks te doen. Sterker nog, inmiddels reflecteer ik bewust meerdere keren per dag, kort. Beschouw het als leerzaam beste lezer en geneer jezelf vooral niet voor je nare kantjes. Dat is niets om je voor te schamen want nogmaals, iedereen heeft ze. Het geeft voldoening om er aan te sleutelen en te proberen om van iets negatiefs van jezelf iets positiefs te maken. Niet iets om depressief, maar wel bewust van te worden.
Serotonine
Een klinische, medisch wetenschappelijke verklaring voor een herfstdepressie zou een lage serotoninespiegel zijn. Een hormoon wat je stemming bepaald en waarvan je minder aanmaakt als er minder zonlicht is. Dat gaat dan voor de één meer op dan voor de ander. Maar we sluiten dit niet uit. Zoals meestal het geval is hebben we vaak te maken met een combinatie van factoren en is het in ieder geval goed om te weten dat deze puur lichamelijke factor meetelt.
Één en één is bij mij echter niet altijd twee, dus gaan we nog even verder kijken naar dit fenomeen. Het antwoord zou namelijk zo maar eens drie kunnen zijn. Bovendien is de mens meer dan alleen wetenschappelijk.
Neerslacht
Zonder donker geen licht. Denk daar aan als in deze tijd de neerslacht zich in u probeert te nestelen beste lezer. Sommigen onder u zijn van mening dat de neerslacht met de bladeren naar beneden komt vallen in deze tijd. Als ik de kleurkracht om mij heen zie denk ik persoonlijk dat dit niet het geval kan zijn.
Donker en licht, zwart en wit, daartussen zit grijs. De laatste dagen zijn nogal grijs en regenachtig. En daar houdt neerslacht wel van. Misschien valt die dus met regen over ons heen? Wie zal het zeggen. Gelukkig heb ik geen last van neerslachtigheid in deze tijden maar omdat ik om mij heen hoor dat dit niet voor iedereen is weggelegd is het wel aardig om daar eens wat verdieping in te zoeken. Zet de zakdoekjes maar klaar.
Veel
Een nieuwe woonplaats betekent het begin van een grote ontdekkingstocht. Vanaf de ringweg Heerhugowaard kan je Intratuin zien en in het weekend staat het parkeerterrein daar dermate vol dat we al snel de conclusie hadden getrokken dat we beter een keer door de week konden gaan ontdekken.
Dat was een goede conclusie, door de week is het daar beduidend rustiger. De kerstshow staat daar momenteel op volle kracht te draaien en mien Gott, dat is vooral veel van van alles. Veel in veelvoud! Iemand met keuzestress komt daar nooit meer uit.
Ik vroeg mijzelf halverwege af hoe Jezus tegen dit gebeuren aan zou kijken. Waarschijnlijk zou hij zich met opgetrokken wenkbrauwen afvragen hoe het zover heeft kunnen komen met de viering van zijn verjaardag. Ik vermoed ook dat Jezus eerder minimalistisch was en niet zo van veel en meer.
Maar goed, in de huidige tijden waarin de boodschap van Santa belangrijker is geworden dan die van Jezus zelf maakt dat de gemiddelde kerstshopper natuurlijk niet uit. En ik houd van lichtjes in donkere tijden dus kon ik mijn hart ophalen hier.
Halverwege kwamen we in tijdnood dus als we echt alles willen zien moeten we nog een keer terug. Daar moet mijn pet echter wel naar staan dus het kan ook zomaar zijn dat we deze Intratuin pas in de lente weer bezoeken. We gaan het zien, voor nu wens ik u met deze kleine impressie een prettige dinsdag beste lezer.
Día de Muertos
Nog één dag! In gedachten ga ik vaak terug naar een vakantie in Duitsland tijdens deze dagen. Vanuit het vakantiehuisje keken we uit op een kerkhof waar dorpsbewoners iedere avond lichtjes ontstaken. Niet het uitzicht wat je direct verwacht van een vakantiewoning maar het stoorde ons niet. Dood en leven zijn nu éénmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bijgaande foto heb ik geschoten op een drankafdeling van de plaatselijke supermarkt in ons vakantieland. In Duitsland is dat vaak een apart gedeelte van het gebouw waar de kratten hoog opgestapeld staan. Ik vond de afbeelding wel toepasselijk. Dat ik zelf niet meer drink zegt meer over mij dan over de vormgeving. In ieder geval wens ik u beste lezer nog een mooie Día de Muertos dag vandaag! Maak er een eveneens mooie zondag van.
Is AI vintage?
Of is AI een vorm van recycling? Ik weet nog steeds niet goed hoe ik daar tegenaan moet kijken. Ik weet sowieso niet goed hoe ik met AI moet omgaan, dus laat ik het vooralsnog maar links liggen.
Ik snap best dat niet iedere blogger talent heeft om te tekenen of fotograveren. Het kan ook zijn dat je als blogger een leuke post of verhaal hebt geschreven en daar simpelweg geen beeldmateriaal bij hebt. Dus zie ik her en der AI plaatjes verschijnen op weblogs.
Op zich heb ik daar niet zo’n probleem mee. Het wordt een ander verhaal als ook de teksten uit AI worden geplukt. Dan is originaliteit wel erg ver te zoeken. In eerste instantie zie je het vaak niet direct. Ik niet in ieder geval. Maar in de loop van de tijd gaan er bepaalde kenmerken opvallen. Dubbele stukken tekst die de “schrijver” zelf niet zijn opgevallen om maar een voorbeeld te noemen. Of een gigantische output, zo één waar Stephen King zelfs jaloers op zou zijn.
Ergens vind ik het nog wel knap dat iemand het voor elkaar weet te krijgen om die teksten uit AI te knutselen. Zelf kan ik dat namelijk niet, ik heb er om eerlijk te zijn ook geen behoefte aan. De leukste posts op weblogs vind ik echter die waar enige creativiteit in woord of beeld in is gestopt. Dus als ik op een weblog kom waar alles uit AI is voortgekomen haak ik op een bepaald moment af.
Vraag ik mij wel af wat de motivatie van zo’n blogger is. Behoefte aan contact? Dat zou kunnen natuurlijk. Een andere motivatie kan ik niet bedenken, of het moet toneelspelen zijn. Dan moeten we zelfs de reakties die zo iemand plaatst in het kader van fantasie plaatsen. Evengoed, gun ik iedereen zijn plezier, het is alleen niet altijd ook de mijne.
AI en internet. Wat is er nog echt? Niet alleen op weblogs maar ook in het dagelijkse nieuws is het onderscheid tussen echt en namaak of vals steeds lastiger te onderscheiden. Ik hoop nog lang het onderscheid te kunnen maken. Mocht u, beste lezer, nou merken dat ik er naast zit, geef mij even een seintje s.v.p.?
Vluchtstrook in het Universum 