
Ik heb even niets te vertellen. Dus is het hier op het weblog een beetje rustig. Geen inspiratie, niks. En zoals mijn broer dan altijd zegt; “als je niks te zeggen hebt, houdt je mond dan”. Bij deze.

Ik heb even niets te vertellen. Dus is het hier op het weblog een beetje rustig. Geen inspiratie, niks. En zoals mijn broer dan altijd zegt; “als je niks te zeggen hebt, houdt je mond dan”. Bij deze.

Brandput in IJmuiden.

Slecht onderhouden driehoog staat her en der in de steigers. Te lang uitgesteld onderhoud is eigenlijk overal nodig. Met je ogen een beetje dichtgeknepen waan je jezelf in Oost Duitsland. Ergens in de jaren vijftig, zestig, als je de reclame een beetje door de vingers ziet. Dat dichtknijpen en door de vingers zien heeft justitie ook jarenlang gedaan. Drugsbendes maken hierdoor de dienst uit op straat sinds de Hell’s Angels zijn verdwenen. Denk om je portemonnee in het centrum. En denk vooral ook aan jezelf, in troosteloos IJmuiden.


Altijd in beweging, altijd anders.

Soms begint een krant aan iets waarvan je van tevoren al denkt “dat kan niet goed gaan”. En inderdaad, de Volkskrant heeft met hun Top 100 Nederlandstalig het overtuigende bewijs geleverd dat het de plank volkomen heeft misgeslagen. Een gedrocht van een lijst met een vrijwel volkomen genegeerd Vlaams potentieël. Om nog maar te zwijgen van het over het hoofd geziene talent van eigen bodem. Één kleine suggestie, ééntje maar, wel eens van de “Osdorp Posse” gehoord beste redactie? Irriteer u niet beste lezer, dat heb ik al gedaan, zie de humor maar in van deze lijst en blijf lachen.
Deze mevrouw had overduidelijk zeer veel zin in slagroom. Platenhoezen die volgens de huidige woke-regels niet meer mogen. Volgens mij kunnen we daar een weblog op zich mee vullen. Geen idee of de bovenstaande platenhoes door de beugel kan. Er is geen tepel te zien dus volgens mij kan het wel, maar beste lezer, kijk uit want suggestie “an sich” kan je ook het nodige commentaar opleveren.

Over tepels gesproken, ik kon gisteren in het Frans Hals museum in Haarlem wel lachen om de uitleg bij een schilderij met een afbeelding uit de Griekse mythologie. Daar stond heel droog bij geschreven dat wij als kijkers niet moesten denken dat al die schilders in deze mythologie waren geïnteresseerd, maar dat deze vaak werd gebruikt als excuus om half naakte vrouwen te kunnen schilderen. U ziet, moraalridders zijn van alle tijden, net als de liefhebbers van vrouwelijk schoon.
Even een pauzemuziekje, gewoon omdat ik daar zin in heb. En wie is daar beter in dan Herb Alpert? In herinnering zit ik weer even op de bank met een schaaltje chips en een cola naar “Ter land, ter zee en in de lucht” te kijken als ik dit hoor. Ik heb vernomen dat RTL dat programma wederom op de buis wil brengen. Dat mag van mij alleen als ze ook de muziekjes van Herb weer van stal halen. Zonder kan dit programma niet als comeback!

Omdat ik momenteel in de gelegenheid ben om door de week musea te bezoeken, hebben we er gisteren in Haarlem drie bezocht. Zo haal je die museum jaarkaart er wel uit. Het was overal heerlijk rustig. Het fijne van deze musea is ook nog eens dat ze vrij dicht bij elkaar liggen in het centrum van de stad.

Gunstig, want in de weekeinden kan je er vaak over de hoofden lopen. In het Verwey museum tref je een aardig stuk aan over de geschiedenis van Haarlem. Er hingen wat weinig schilderijen van Verwey zelf, dat viel tegen. In het Teylers museum vind ik zelf de afdeling met oude wetenschappelijke instrumenten heel leuk. Het prachtige gebouw zelf is trouwens al een bezoek waard.

Voor oude meesters kan je terecht in het Frans Hals museum. Daar viel ons op dat bezoekers met audio begeleiding heel erg zenuwachtig worden voor schilderijen omdat ze geen detail willen missen. Met zo’n speakertje aan hun oor staan ze als vlooien heen en weer te bewegen voor het doek. Vermakelijk die zelf opgelegde nerveusiteit. Wij laten de audio in musea liever voor wat hij is. Wellicht missen we wat details, de nerveusiteit in ieder geval niet.

De boulevard van Scheveningen is s’avonds erg leuk om over te wandelen. Lichtjes, vuurtjes, terrassen, verdwaalde toeristen. Nou is het nog geen hoogseizoen als het om toerisme gaat, maar het was er evengoed redelijk druk. Evengoed is het dan wel een schril contrast als je twee daklozen in de vuilnisbakken ziet zoeken om 50 meter verderop langs het Kurhaus met zijn gasten te lopen. Zo scheef is de welvaart verdeeld in dit land en het lijkt wel of dat contrast steeds groter wordt. Vandaar dat ik mijzelf voor één keer (met respect) de woordspeling “Scheefeningen” permiteer.

Soms kom je in een museum en dan is het er zo druk dat je begrijpt waarom er in musea soms met een tijdslot wordt gewerkt. Dat hadden ze in museum Voorlinden in Wassenaar bij de tentoonstelling met werk van Anselm Kiefer ook moeten doen. Gisteren was het er zo druk dat ik het het gevoel kreeg een haring in een ton te zijn.

Dus terwijl ik een foto probeer te maken van een schilderij loopt één of andere ouwe tang voorlangs terwijl ze aan het gifkikkeren is dat iedereen maar foto’s loopt te maken. Waarop ik droog als antwoord gaf dat anderen daar dan weer doorheen lopen. Alsof ik er wat aan kan doen dat het zo druk is. U begrijpt beste lezer, bij sommige bezoekers zat de sfeer er goed in. Dat gaf mij wel het idee om fotograverende bezoekers op de plaat te zetten. Zoals u ziet is dat beter gelukt dan foto’s maken van de schilderijen.

In ieder geval, het werk van Kiefer is prachtig. Voor zover we het hebben kunnen zien. De mopperende haringen waren wat minder, dus we zijn nog maar even naar Scheveningen gereden om uit te waaien. Waarover later meer, fijne zondag!