Hij liep inwendig te vloeken toen hij zich in zijn waterbroek aan het wurmen was. Volgens hem was zijn boodschap wel duidelijk geweest, maar nee hoor, zijn plek was weer ingepikt door een stel nepvissers. Dan maar weer het water in.
Alle vissers van de harde kern wisten dat die plek op de pier zijn plek was. Maar daar trokken die nepvissers zich tussen Kerst en Oud en Nieuw natuurlijk niets van aan, stelletje klojo’s.
Wat hem betreft mocht het jaar voorbij zijn, dan was die kerstvakantie ook voorbij en kon hij gewoon weer op de pier staan. Alleen de harde kern vissers, de meeuwen en een sporadische zeehond, lekker rustig.
Een boot vaart voorbij en terwijl hij door de golfslag het koude water tegen zijn ballen voelt klotsen bedenkt hij zichzelf dat het wel weer mooi is geweest met 2024. De vooruitzichten mogen dan niet geweldig zijn, maar veel slechter dan nu kan het waarschijnlijk niet worden. Kom maar op met dat nieuwe jaar.
Vluchtstrook in het Universum 