Wonende achter een supermarkt zie ik iedere dag een bont gezelschap door onze straat lopen en rijden. En met name jongeren kunnen daar nogal luidruchtig bij aanwezig zijn. Naar elkaar schreeuwend om niets vervuilen ze de boel, want de aanwezige vuilnisbakken worden stelselmatig genegeerd.
Zoals ik hier eerder heb geschreven heb ik wat betreft bepaalde zaken kenbaar een conservatieve inslag. Opvoeding is één van die zaken. Mijn dochter hoefde het niet te proberen om te schreeuwen op straat, dan kon ze binnen komen spelen. Wat er leuk aan is om je net aangeschafte flesje frisdrank tien meter de lucht in te gooien en op straat te laten knallen snap ik ook niet helemaal.
Inmiddels heb ik een fors aantal artikelen gelezen over opvoeding in diverse media. In het kort komen de conclusies redelijk met elkaar overeen. Tegenwoordig willen mensen wel de kinderen maar niet de opvoeding. Ze willen er geen moeite of tijd in moeten steken. Dat verklaart in ieder geval het gedrag van veel snotneuzen die ik hier op straat zie zwerven. Deze generatie ouders creëren draken van kinderen.
Met een echtgenote die werkzaam is in de buitenschoolse opvang zijn er gelukkig nog verhalen waardoor je nog enigzins hoop houdt op de toekomst. Maar over het algemeen zou je met regelmaat een paar van die koters met liefde in de afvalbak frommelen.
Vluchtstrook in het Universum 