Iets in mij zegt dat er een groot regisseur in mij schuilt.
Tag: film
Loveseat
“Zullen we een loveseat doen?” vroeg mijn vrouw toen ze kaartjes voor een film aan het reserveren was. “Doe maar, dat is gezellig zitten”, was mijn antwoord. Ik ben niet zo’n voorstander van de bioscoop. Het gekraak en geslurp van de ingeslagen consumpties is voor mij namelijk een bron van irritatie. Samen met het gehannes op mobieltjes en andere filmonterende activiteiten tijdens de vertoning gaat dat ten koste van mijn concentratievermogen. Genieten van een film wordt daardoor voor mij vrijwel onmogelijk in zo’n zaal. Tegen beter weten in wou ik het wel weer eens proberen.
We zaten met dertien personen in de bioscoopzaal. Voor ons drie personen die vrijwel geruisloos popcorn zaten te eten. Dat kan dus wel degelijk zonder geluid dacht ik nog bij mijzelf, dat is prettig. Ik begrijp het niet zo dat iemand eerst tien rondjes met zijn of haar hand in zo’n kartonnen bak moet graaien voordat ze iets eetbaars te pakken krijgen.
Toen het licht uitging bleek onze buurman aan de rechterkant een horloge te bezitten dat zoveel licht gaf dat hij ermee op een vuurtoren kon gaan staan. Die was goed voor een paar lasogen.
Links had een jong stel, ook in een loveseat, een dekentje meegenomen. Daar bewoog van alles onder. Ik kon ze niet op een hoogtepunt betrappen maar toen de buurvrouw boven op de buurman zijn schoot ging zitten was ik met de linkerkant ook wel klaar.
De loveseat is door de erotische smakgeluiden op de zwarte lijst beland tussen popcorn, chips en rietjes in drankjes. Ik denk dat we de volgende film maar weer gewoon thuis gaan kijken, op onze eigen lovecouch.
Cannoli
Bij de post! Kijk, zo zie ik post graag binnenkomen. Als waardering voor mijn goede zorgen (mijn dame herstelt momenteel van een dubbele longontsteking) heeft zij mij cannoli laten bezorgen. Wat een verwennerette. Niet nodig, maar wel lekker. Dat ga ik natuurlijk niet alleen verorberen, zij moet mij helpen deze traktatie soldaat te maken. Bij cannoli moet ik altijd even denken aan die scene uit the Godfather. Prachtige serie films die ik al lang niet meer heb gezien. Ik kan ze weer eens kijken, ze liggen hier in de kast. Maar nu eerst even koffie zetten.
Oppenheimer
Het is een beetje laat geworden vandaag. Dat krijg je met lange films. Goed acteerwerk. Geen film waar je vrolijk van wordt. Nog maar even een beetje positieve energie tot mij nemen. Voor het betere slaapwerk. Ik wens ook u beste lezer een fijne nachtrust. En morgen gezond weer op, vrij naar Sonja.
Antoon
Hij keek een beetje wezenloos om zich heen. De dagelijkse realiteit deed zich steeds meer voor als een slecht geregisseerde film. Eigenlijk had hij dat gevoel al sinds zijn jeugd. Naarmate de jaren vorderden leek het steeds sterker te worden. In het begin vond hij het enigszins beangstigend. Maar inmiddels had hij het geaccepteerd. Er was niets aan te doen. Hij was alleen in een wereld vol vreemden.
De langste dag
De langste dag vandaag. Het deed hem denken aan die film “The Longest Day”. Nadat de kleinkinderen waren vertrokken had hij ook zelf het gevoel dat hij D-Day overleefd had. Alsof de Wehrmacht door je appartement was geraced op een motor met zijspan. Stelletje apen. Moderne opvoeding noemden ze dat. Geen opvoeding zal je bedoelen. Ergens moest hij de plank hebben misgeslagen met de opvoeding van zijn dochter. Anders zou ze die kinderen toch anders hebben aangepakt. Niet teveel terug kijken. Gelukkig worden de dagen weer korter. Het kan niet snel genoeg herfst zijn.
Asteroid City
Film van Wes Anderson. In premiere gegaan in Cannes. Lovende kritieken. Mijn grafische oog vond het prachtig, mijn brein begreep niets van de verhaallijn. Zit er uberhaupt een verhaal in? Bizar. Zo ook de bioscoopzaal waar we met zijn twee in zaten. Kortom, deze avond vergeten we om meerdere redenen niet. Misschien nog een keer kijken.
Vluchtstrook in het Universum 