
Iets zegt mij dat het niet “de France” zal zijn.

Iets zegt mij dat het niet “de France” zal zijn.

Ze staan weer volop in bloei, de rozenbottelstruiken. In het openlucht zwembad in Wormer, waar ik in de zomer veel te vinden was, stonden ze volop rond het lig- en speelveld. Waarschijnlijk staan ze er nog steeds, ik ben er inmiddels al jarenlang niet meer geweest. Als ik de geur van die bloeiende struiken ruik kan het gebeuren dat ik in gedachte in ene op de fiets zit met een gesmeerde boterham, een fles lauwe limonade en een meegekregen gulden op zak voor iets lekkers uit het snoepwinkeltje, onderweg weg naar het zwembad. Associaties bij geuren, voor je het weet ben je voor heel even weer kind. Maak er een mooi weekend van beste lezer, met een groet naar het kind in u allen.

Soms kom je iets tegen bij de pier waarvan je jezelf afvraagt wat het achterliggende verhaal zou kunnen zijn. In eerste instantie denk je aan een achtergelaten fiets.

Totdat je dichterbij komt en merkt dat er iets vreemds aan die fiets is. De spaken zitten vol met zeewier.

Die heeft dus in zee gelegen. Nou kan ik je verzekeren, daar moet je echt je best wel voor doen. Een fiets verdwijnt niet zomaar over de rand van de pier. En als dat inclusief fietser is gebeurd, is diegene niet te benijden. Het is een aardig stuk naar beneden namelijk. Om zo’n fiets er vervolgens weer uit te krijgen en tegen dat hekje te plaatsen is ook weer een bereklus. Vragen alom derhalve, ik ben bang dat we de antwoorden nooit gaan krijgen.

Soms maak ik per ongeluk een foto. Hebt u dat ook wel eens beste lezer? Je loopt ergens, met je telefoon in je hand, in dit geval in Wormerveer waar ik de tandarts een bezoek bracht, en thuis blijkt dat je één of meer plaatjes op je mobieltje hebt staan die als spontane verrassing tevoorschijn komen. Dit is er zo één. Heb ik per abuis een “urban outfitter” op de plaat gezet. Nou ja, jullie hebben er verder niets aan, ikzelf ook niet, toch maar even hier in het archief zetten. Je weet maar nooit waar zo’n outfitter nog eens goed voor is.

Even naar de Noordpier in Velsen geweest alwaar ik dit stilleven tegen ben gekomen. De wind kwam vanaf zee, dus het was genieten van de zilte lucht.

Ronduit dubbelzinnig en nogal gewaagd in deze tijden. Ik heb geen zin om mij af te vragen of dit wel of niet kan, het laat mij wel glimlachen.

Stel dat je gaat vissen en brood meeneemt als aas. En stel dat je dat brood in je fietsmand laat zitten terwijl je een boodschap doet. Dan ken ik 5 gevederde zwarte vriendjes die daar wel raad mee weten! De jonge eigenaar was een beetje boos dat ik er een foto van maakte en ze niet wegjoeg. Misschien heeft hij wel een beetje gelijk. Maar ik vond het tafereel zo aandoenlijk dat ik ze niet wilde storen.


18 juni had zij het helemaal gehad met het bekakte Haarlem. Dus was ze op haar oude fiets naar het station gereden en had aan het loket een treinkaartje voor een enkele reis Beverwijk gekocht. Daar konden ze de “r” tenminste uitspreken.


Tussen de bebouwde kom Heemskerk/Beverwijk ligt een fors stuk tuindersgebied. Vrijwel iedereen die naar bos of duin wil scheurt er doorheen maar kijkt nauwelijks in het rond. Dat terwijl je er nog wel eens een koopje kan tegenkomen.

Als het geen rabarber is dan wel sieruien. Ze staan er mooi bij. Deze stonden ook te koop langs de weg. Er is in dit gebied ook nog een kruidenpluktuin en hier en daar kan je terecht bij kwekers voor perkgoed.

Mooi fietsweer vandaag, niet te warm met een koele bries. Als het morgen weer zo is staan we waarschijnlijk wederom op de pedalen.
Foto’s: VihU