Zonder donker geen licht. Denk daar aan als in deze tijd de neerslacht zich in u probeert te nestelen beste lezer. Sommigen onder u zijn van mening dat de neerslacht met de bladeren naar beneden komt vallen in deze tijd. Als ik de kleurkracht om mij heen zie denk ik persoonlijk dat dit niet het geval kan zijn.
Donker en licht, zwart en wit, daartussen zit grijs. De laatste dagen zijn nogal grijs en regenachtig. En daar houdt neerslacht wel van. Misschien valt die dus met regen over ons heen? Wie zal het zeggen. Gelukkig heb ik geen last van neerslachtigheid in deze tijden maar omdat ik om mij heen hoor dat dit niet voor iedereen is weggelegd is het wel aardig om daar eens wat verdieping in te zoeken. Zet de zakdoekjes maar klaar.
Ik ben met een klein project bezig tussen de verhuistoestanden door; niet praktisch toepasbare voodoo poppen. Nee, ik ga ze niet gebruiken voor voodoo. Ik ben niet zo van zwarte magie, ook omdat je dat namelijk vaak als een boomerang terugkrijgt. Ik houd het bij het witte. De poppen worden hier later ingezet bij toekomstige posts.
In ieder geval, één van de poppen krijgt een jurkje, dus ik naar de Stoffenloods in Heemskerk. Die zat vol met vrouwen. Vrouwen en stoffen, dat is dus een garantie voor een heel druk kippenhok! Wat een gekakel, ik wist niet wat mij overkwam.
Toen ik stond te kijken bij de donkere stoffen kreeg ik al snel de vraag of ik hulp nodig had van het enige mannelijke personeelslid wat daar rondliep. Die kale stille kop van mij moet als een baken van rust zijn overgekomen in die kolkende zee van stoffige dames. Toen ik hem uitleg gaf over waar ik mee bezig was werd hij helemaal enthousiast, “dus je zoekt een donkere beetje mysterieuze stof?” en begon meteen mee te zoeken.
Het gaat één van de twee stoffen op de foto worden. Of misschien wel allebei. Dat hangt af van hoe lief ik mijn moeder aan ga kijken want erg handig ben ik niet met naaimachines. Na de verhuizing moet ik daar maar eens tijd voor maken. Het lijkt mij handig als ik dat zelf kan. Slechter dan borduren kan het niet worden. Maar het verhaal over de aardbei die ik heb geprobeerd te borduren bewaar ik voor een andere keer beste lezer, want dat is weer een post op zich. Ik eens u een prettige woensdag, en mocht u een bezoek aan de Stoffenloods overwegen, neem oordoppen mee.
Rond 03:00 uur heb ik meestal een kleine onderbreking in mijn slaap. En dan ga ik er even uit. Dat ervaar ik niet als hinderlijk, kenbaar zit het in mijn ritme. Bovendien heb ik wel wat met de nacht en ben ik niet zo bang aangelegd in het donker. Hoewel, donker? Dat is een relatief begrip in onze woonomgeving. Neem nou onze bijgaande woonkamer. Er komt zoveel licht van buiten dat je eigenlijk zonder de verlichting aan te doen je weg kan vinden. Even Ruben zoeken voor een aai. Misschien wil onze rooie rakker nog wel even buiten een beetje nachtbraken. Daar zijn katten over het algemeen niet vies van en zeker Ruben niet. Als mijn rol als nachtportier is uitgespeeld zoek ik mijn mandje weer op. Fijne nacht nog, wij zien elkaar weer in het ochtendgloren.
Buiten donker, binnen tekenen. Dat is beter dan beeldbuizen. De blanco stukjes whiteboard van Miss Oneart zijn inmiddels niet meer blanco. Dit is de tussenstand, fijne avond.
Één van de duistere gangen op het forteiland(foto: VihU)
Tussen IJmuiden en Velsen-Noord ligt in de monding van het Noordzeekanaal naar de Noordzee een forteiland. Je kan er met een veerboot naar toe. Er hangt een bedrukte energie op het eiland. In WOII heeft de Duitse bezetter op een groot gedeelte zijn stempel gedrukt. Daarvan kom je op het eiland nog steeds de sporen tegen. Tegen de schemering bereiken echo’s uit het verleden vandaag de dag ook nog wel eens de oren van sommige bezoekers. Die horen in donkere gangen het stampen en schuifelen van soldatenlaarzen. Een enkeling hoort zelfs een “befehl”. Toen wij er rondliepen hoorden we helaas niets van dat alles. Zo zie je maar weer. Echo’s laten zich kenbaar niet befehlen. In de herfst maar weer eens bezoeken. Misschien krijgen we dan iets te horen.
Het is donker. Als hij uit bed gaat in het donker kan hij maar beter het bolletje wol meenemen. Uitgerold kan hij via het draad de weg terug weer vinden naar zijn bed. Want in het donker weet je maar nooit. Je kan zomaar de weg kwijt raken. Op de tast weet hij de wol op zijn nachtkastje te vinden. Hij slaat de deken van zich af en stapt uit bed. Voorzichtig schuifelt hij langs de rand van het bed naar de deur van de slaapkamer. Terwijl hij de draad van wol laat vieren graait hij naar de klink van de deur. Als hij het koude metaal voelt aarzelt hij even maar duwt toch de klink naar beneden. De koele lucht uit de gang komt hem tegemoet. Als hij er van overtuigd is dat zijn ogen niet verder kunnen wennen aan de duisternis zet hij zijn eerste stap in de gang. Wederom laat hij een stuk draad achter zich. Het is inmiddels 03:28 uur.
Als je bang bent in het donker kan je een nachtlampje aanschaffen. En soms is het ook handig als je midden in de nacht niet direct in het volle licht wilt staan als je even wakker bent. Om naar de wc te gaan bijvoorbeeld. Na enig zoeken vond ik deze uit China afkomstige exemplaren op internet. In de vorm van een paddestoel. Met een glimlach heb ik de “product features” gelezen. Als je niet beter weet kan het doorgaan voor pure poëzie.
De nacht heeft voor een ochtendmens ook een aantrekkelijke kant. In het donker zie je minder. Je hersenen, noem het voor je gemak even je “receiver” krijgt minder visuele indrukken binnen. Daardoor heeft overprikkeling minder kans. En dat is prettig. De donkere nacht is als het ware rustgevend. Ook omdat het stiller is buiten, zeker als later op de avond veel mensen slapen. Tijd om mijn receiver maar weer eens helemaal uit te zetten. Anders ben ik morgenochtend geen mens meer. Fijne nacht toegewenst beste lezer, tot morgen.
Vluchtstrook in het Universum 