Pierflits 29 juli

Foto’s: VihU

Toen ik vanochtend de auto uitstapte zag ik direct dat we op een paar mooie wolkenpartijen zouden worden getracteerd. Er stonden voor het vroege tijdstip ook aardig wat auto’s, er zijn veel vakantievissers aanwezig.

Op het strand, stil en verlaten

Er staat een matige wind uit het noorden, vanuit zee, dus dat is gunstig. Wolken en zon wisselen elkaar af.

Pier en Tata Steel aan de horizon

Aan het einde van de pier lag een klein vissersbootje te dobberen in het zeegat.

Zeebenen zijn aanbevolen

En halverwege maakte een Turks gezin zich in de omgeving van de betonblokken op voor het ontbijt, compleet met kleedjes en zakken chips. Van die leuke dingen die je tegen kan komen vroeg op de pier. Ik heb ze met rust gelaten en er geen foto van gemaakt. Ik zou zelf een andere plek hebben gekozen, zoals ik al eerder schreef wordt er nogal veel tegen de blokken aangeplast. Dat was vanochtend ook te ruiken maar blijkbaar had het gezin daar geen last van.

Slijtage

De pier is hier en daar aardig aan het slijten. De zee is meedogeloos, wij kunnen als mens van alles verzinnen maar uiteindelijk neemt de natuur terug wat er van haar “gestolen” wordt. Laatst is de pier geïnspecteerd door Rijkswaterstaat. Het zou mij niet verbazen als er net als op de zuidpier onderhoud op stapel staat.

Zeegat

Het is er voor nu in ieder geval prettig wandelen beste lezer, ik wens u een prettige dinsdag.

Loveseat

Foto: VihU

“Zullen we een loveseat doen?” vroeg mijn vrouw toen ze kaartjes voor een film aan het reserveren was. “Doe maar, dat is gezellig zitten”, was mijn antwoord. Ik ben niet zo’n voorstander van de bioscoop. Het gekraak en geslurp van de ingeslagen consumpties is voor mij namelijk een bron van irritatie. Samen met het gehannes op mobieltjes en andere filmonterende activiteiten tijdens de vertoning gaat dat ten koste van mijn concentratievermogen. Genieten van een film wordt daardoor voor mij vrijwel onmogelijk in zo’n zaal. Tegen beter weten in wou ik het wel weer eens proberen.

We zaten met dertien personen in de bioscoopzaal. Voor ons drie personen die vrijwel geruisloos popcorn zaten te eten. Dat kan dus wel degelijk zonder geluid dacht ik nog bij mijzelf, dat is prettig. Ik begrijp het niet zo dat iemand eerst tien rondjes met zijn of haar hand in zo’n kartonnen bak moet graaien voordat ze iets eetbaars te pakken krijgen.

Toen het licht uitging bleek onze buurman aan de rechterkant een horloge te bezitten dat zoveel licht gaf dat hij ermee op een vuurtoren kon gaan staan. Die was goed voor een paar lasogen.

Links had een jong stel, ook in een loveseat, een dekentje meegenomen. Daar bewoog van alles onder. Ik kon ze niet op een hoogtepunt betrappen maar toen de buurvrouw boven op de buurman zijn schoot ging zitten was ik met de linkerkant ook wel klaar.

De loveseat is door de erotische smakgeluiden op de zwarte lijst beland tussen popcorn, chips en rietjes in drankjes. Ik denk dat we de volgende film maar weer gewoon thuis gaan kijken, op onze eigen lovecouch.

Herb

Even een pauzemuziekje, gewoon omdat ik daar zin in heb. En wie is daar beter in dan Herb Alpert? In herinnering zit ik weer even op de bank met een schaaltje chips en een cola naar “Ter land, ter zee en in de lucht” te kijken als ik dit hoor. Ik heb vernomen dat RTL dat programma wederom op de buis wil brengen. Dat mag van mij alleen als ze ook de muziekjes van Herb weer van stal halen. Zonder kan dit programma niet als comeback!