Tag: bed

Fata Morgana #2

Het is donker. Als hij uit bed gaat in het donker kan hij maar beter het bolletje wol meenemen. Uitgerold kan hij via het draad de weg terug weer vinden naar zijn bed. Want in het donker weet je maar nooit. Je kan zomaar de weg kwijt raken. Op de tast weet hij de wol op zijn nachtkastje te vinden. Hij slaat de deken van zich af en stapt uit bed. Voorzichtig schuifelt hij langs de rand van het bed naar de deur van de slaapkamer. Terwijl hij de draad van wol laat vieren graait hij naar de klink van de deur. Als hij het koude metaal voelt aarzelt hij even maar duwt toch de klink naar beneden. De koele lucht uit de gang komt hem tegemoet. Als hij er van overtuigd is dat zijn ogen niet verder kunnen wennen aan de duisternis zet hij zijn eerste stap in de gang. Wederom laat hij een stuk draad achter zich. Het is inmiddels 03:28 uur.

Fata Morgana #1

De draad en de nachtwandeling

Als hij naar bed gaat rond 10:00 uur neemt hij steevast een bolletje wol mee. Het uiteinde wordt vast gebonden aan een poot van het bed. Het bolletje ligt op zijn nachtkastje. Anders kan hij de slaap niet vatten. Tevreden doet hij zijn ogen dicht en glijdt weg in een diepe slaap. Eigenlijk zoals iedere avond. De cijfers van zijn digitale wekker verspringen van minuut naar minuut. Er heerst rust. Zelfs als de visite van de buren luidruchtig afscheid neemt op de binnenplaats van het appartementencomplex wordt hij niet wakker. Op een enkel vliegtuig na is het vanaf 00:02 uur muisstil. In de verte snort een brommer voorbij om 02:16 uur. De nachtdienst zit er op. Hij draait zich om in zijn slaap, zucht eens en ademt rustig door. In diepe slaap. Totdat hij om 03:23 plots zijn ogen opent.