Risicogebied

Screenshot: Rodi

Sinds afgelopen donderdag leef ik in een risicogebied. Het zal de oplettende lezer niet ontgaan zijn, Beverwijk en Heemskerk zijn gebombardeerd tot veiligheidsrisicogebied. Het nieuws, van publieke omroep tot commerciëlen hebben er de afgelopen dagen aardig wat aandacht aan besteed.

De zogenaamde “martelfilmpjes” op internet waarover de Telegraaf het heeft heb ik niet gezien. Ik ga ze niet opzoeken ook. Deze krant die iedere dag weer vol staat met opgeblazen superlatieven moeten we sowieso met een grote korrel zout nemen. Ik heb begrepen dat justitie slechts één van deze filmpjes als “echt” kan bestempelen, over de rest kan men dat niet bepalen. Wat is het nut om naar filmpjes te gaan zitten kijken waarvan je niet eens weet of het echt nieuws is?

Op straat merk ik hier niets. Geen enge toestanden, geen dreiging, geen enge mannetjes of vrouwtjes, het leven gaat gewoon door. Zelfs geen politieauto’s die extra rondjes rijden. De gemeente heeft extra maatregelen genomen? Wellicht, niets van gemerkt.

Wat ik wel zie is dat mensen elkaar op straat en op internet helemaal gek aan het maken zijn en dat de media dit behoorlijk aan het voeden zijn. Angst zaaien om, tja, waarom eigenlijk? Er zal gerust wel iets aan de hand zijn. Twee groepen jongeren die met behulp van AI het voorbeeld van de Telegraaf volgen en de situatie buiten proporties aan het opblazen zijn om een kermisrelletje. Kermisrelletjes zoals ze in heel Noord Holland voorkomen, al generaties lang. Iedereen weet dat je er tegenaan kan lopen als je op een laat tijdstip naar een kermis gaat omdat alcohol en drugsgebruik weer eens uit de hand zijn gelopen.

Twee groepen apen slingeren stront naar elkaar vanaf de ene rots naar de andere en dat moet heel Nederland weten. Mijn God, zullen we het hele gebeuren maar weer even in de juiste context plaatsen en elkaar gewoon met rust laten? Ik dank u.

To prep or not to prep

Foto: VihU

We hebben er lang over nagedacht. En toch maar gedaan na het zien van alle ellende met water in Spanje. Vandaag kwamen de bestelde noodrantsoenen binnen.

De beslissing is meer uit praktische overwegingen genomen dan uit angst. Het laatste is, en dat weten we allemaal, een slechte raadgever. Maar als je de verhalen van de deskundigen leest hebben we in Nederland domweg geluk gehad. Want voor het zelfde geld had dit in ons land kunnen gebeuren.

Nou zijn wij niet van de paniek, maar wel van het praktische. Je kan er je kop voor in het zand steken, maar het is nu eenmaal een feit dat het klimaat verandert. De aarde warmt op, met alle narigheid die daarmee gepaard gaat.

Bij het orienteren naar noodrantsoenen heb ik trouwens wel smakelijk kunnen lachen. Niet alles is namelijk even praktisch samen gesteld of over nagedacht.

Afbeelding: http://www.noodrantsoen.nl

Zo kwam ik het bovenstaande “luxe” noodrantsoen tegen. Daar zit onder andere lang houdbare oploskoffie, pannenkoekenmix en broodmix in. Dat is prachtig, maar wat nou als het gas en electra uitvalt bij een of andere calamiteit? Dan zit je daar in het donker met je pak pannenkoekenmix! Dat wordt lastig bakken.

We hebben het dus maar gehouden op lang houdbare voedselrepen die je zo kan eten of met water aangemaakt als pap kan nuttigen. Ontwikkeld voor bergbeklimmers en ander sportief volk. Volgens de recensies proeft het niet naar haute cuisine. Als ik dit nodig heb zal het mij niet zoveel uitmaken schat ik zo in.

Nou maar veilig wegzetten en blijven hopen dat we geen reden op onze weg krijgen om dit uit de kast te moeten halen. Baat het niet, dan schaad het in ieder geval ook niet.

Slechte raadgeving

Foto: VihU

Door mijn werkloze situatie ben ik in staat het nieuws iets intensiever te volgen en ben tot de conclusie gekomen dat een slechte raadgever daar veel invloed op heeft. Angst speelt zonder meer een hoofdrol in de berichtgeving. Natuurlijk, het zijn bizarre tijden. Oorlog, honger, genocide en dichter bij huis de situatie in Nederland waar we de puinhopen na jarenlang Rutteriaans beleid voorlopig nog niet opgeruimd zullen krijgen (als dat überhaupt al gaat lukken) kweken uiteraard een perfecte voedingsbodem voor angst. Evengoed is en blijft dat een slechte raadgever. Mijn advies is concentratie op het kleine. Laat die grote ellende even links liggen en laat je oog eens vallen op het kleine, vooral in de natuur. Er staat weer van alles in knop en op het punt te gaan bloeien. Er is gelukkig nog veel moois in je omgeving te zien, als je er maar oog voor hebt. Mijn ervaring is dat die mooie kleine wondertjes een goede tegenpool zijn voor die grote angstige situaties. Fijne dag vandaag, geniet er van.

Spookhuis

Foto: VihU

Huiverend stonden ze voor het huis te kijken. De hond van Johan gromde en trok zijn lippen op zodat zijn tanden zichtbaar werden. Die was niet dichter bij het huis te krijgen dan de plek waar zij nu stonden. Zelf was hij ook niet gretig om dichterbij te komen. In gedachten ging hij terug naar zijn jeugd. Een jaar of elf, twaalf moest hij zijn geweest. Toen kon je nog voetballen op straat. En dat deden ze dan ook. Tot het moment dat de bal van Peter over het hek vloog en naar de achtertuin rolde van het huis. Twijfelend hadden ze voor het hek gestaan. De bewoners waren hen nooit vriendelijk over gekomen. Eerder heel erg op zichzelf en nogal angstaanjagend. Als je ze al zag keken ze schichtig om zich heen om vervolgens snel weer het huis in te schieten. Peter had uiteindelijk de moed bij elkaar geraapt om zijn bal te gaan halen. Zo’n leren bal was was in die tijd uiteindelijk een hoop geld waard. Dat was tevens de laatste keer dat zij hem hadden gezien. Politieonderzoek mocht niet baten, Peter werd nooit meer gevonden. Het leek wel of de bewoners van het huis sinds die tijd helemaal niet meer buiten kwamen. Niemand kon zich herinneren hen te hebben gezien. Johan dook rillend weg in de kraag van zijn jas. Genoeg vrieskou voor vanavond. Hij liep door en riep zijn hond te volgen. Die liet dat zich geen twee keer zeggen en volgde zijn baas direct. Alles beter dan de aanblik van deze plek.

Buitenaardse angst

Foto: VihU

Buitenaards, is dat iets om bang van te zijn? Het lijkt mij niet. Als je om je heen kijkt zijn er aardse zaken genoeg die je de stuipen op het lijf kunnen jagen. Maar het buitenaardse? Dat is eigenlijk angst voor het onbekende. Gebaseerd op niets, want we weten niet wat het is. Waarom zou je er dan bang voor zijn? Misschien brengt het ons iets prachtigs! Maar kenbaar gaan angst en onbekendheid hand in hand bij veel mensen. Dan heb ik het maar even niet over het enge bekende. Zoals BNers, daar zitten pas enge gasten tussen.