AI – Vluchtstrook in het Universum

Is AI vintage?

Of is AI een vorm van recycling? Ik weet nog steeds niet goed hoe ik daar tegenaan moet kijken. Ik weet sowieso niet goed hoe ik met AI moet omgaan, dus laat ik het vooralsnog maar links liggen.

Ik snap best dat niet iedere blogger talent heeft om te tekenen of fotograveren. Het kan ook zijn dat je als blogger een leuke post of verhaal hebt geschreven en daar simpelweg geen beeldmateriaal bij hebt. Dus zie ik her en der AI plaatjes verschijnen op weblogs.

Op zich heb ik daar niet zo’n probleem mee. Het wordt een ander verhaal als ook de teksten uit AI worden geplukt. Dan is originaliteit wel erg ver te zoeken. In eerste instantie zie je het vaak niet direct. Ik niet in ieder geval. Maar in de loop van de tijd gaan er bepaalde kenmerken opvallen. Dubbele stukken tekst die de “schrijver” zelf niet zijn opgevallen om maar een voorbeeld te noemen. Of een gigantische output, zo één waar Stephen King zelfs jaloers op zou zijn.

Ergens vind ik het nog wel knap dat iemand het voor elkaar weet te krijgen om die teksten uit AI te knutselen. Zelf kan ik dat namelijk niet, ik heb er om eerlijk te zijn ook geen behoefte aan. De leukste posts op weblogs vind ik echter die waar enige creativiteit in woord of beeld in is gestopt. Dus als ik op een weblog kom waar alles uit AI is voortgekomen haak ik op een bepaald moment af.

Vraag ik mij wel af wat de motivatie van zo’n blogger is. Behoefte aan contact? Dat zou kunnen natuurlijk. Een andere motivatie kan ik niet bedenken, of het moet toneelspelen zijn. Dan moeten we zelfs de reakties die zo iemand plaatst in het kader van fantasie plaatsen. Evengoed, gun ik iedereen zijn plezier, het is alleen niet altijd ook de mijne.

AI en internet. Wat is er nog echt? Niet alleen op weblogs maar ook in het dagelijkse nieuws is het onderscheid tussen echt en namaak of vals steeds lastiger te onderscheiden. Ik hoop nog lang het onderscheid te kunnen maken. Mocht u, beste lezer, nou merken dat ik er naast zit, geef mij even een seintje s.v.p.?

Risicogebied

Sinds afgelopen donderdag leef ik in een risicogebied. Het zal de oplettende lezer niet ontgaan zijn, Beverwijk en Heemskerk zijn gebombardeerd tot veiligheidsrisicogebied. Het nieuws, van publieke omroep tot commerciëlen hebben er de afgelopen dagen aardig wat aandacht aan besteed.

De zogenaamde “martelfilmpjes” op internet waarover de Telegraaf het heeft heb ik niet gezien. Ik ga ze niet opzoeken ook. Deze krant die iedere dag weer vol staat met opgeblazen superlatieven moeten we sowieso met een grote korrel zout nemen. Ik heb begrepen dat justitie slechts één van deze filmpjes als “echt” kan bestempelen, over de rest kan men dat niet bepalen. Wat is het nut om naar filmpjes te gaan zitten kijken waarvan je niet eens weet of het echt nieuws is?

Op straat merk ik hier niets. Geen enge toestanden, geen dreiging, geen enge mannetjes of vrouwtjes, het leven gaat gewoon door. Zelfs geen politieauto’s die extra rondjes rijden. De gemeente heeft extra maatregelen genomen? Wellicht, niets van gemerkt.

Wat ik wel zie is dat mensen elkaar op straat en op internet helemaal gek aan het maken zijn en dat de media dit behoorlijk aan het voeden zijn. Angst zaaien om, tja, waarom eigenlijk? Er zal gerust wel iets aan de hand zijn. Twee groepen jongeren die met behulp van AI het voorbeeld van de Telegraaf volgen en de situatie buiten proporties aan het opblazen zijn om een kermisrelletje. Kermisrelletjes zoals ze in heel Noord Holland voorkomen, al generaties lang. Iedereen weet dat je er tegenaan kan lopen als je op een laat tijdstip naar een kermis gaat omdat alcohol en drugsgebruik weer eens uit de hand zijn gelopen.

Twee groepen apen slingeren stront naar elkaar vanaf de ene rots naar de andere en dat moet heel Nederland weten. Mijn God, zullen we het hele gebeuren maar weer even in de juiste context plaatsen en elkaar gewoon met rust laten? Ik dank u.

Medische App

Gistermiddag kreeg ik de uitslag van een onderzoek naar een weggehaald plekje op mijn huid. Gelukkig goedaardig, dus een tweede ingreep is niet nodig. Als hoogrisico patiënt bij de dermatoloog heb ik inmiddels al het nodige meegemaakt, maar wennen zal het nooit.

Nou heb ik laatst naar aanleiding van een tip van mijn zorgverzekeraar de app SkinVision geïnstalleerd. Je maakt een foto van een verdacht plekje op je huid en deze app vergelijkt het resultaat met een gigantische databank aan foto’s om vervolgens met een advies te komen. Dat kan variëren van “maak over 3 maanden nog eens een foto” tot “maak een afspraak met de dermatoloog”. Het is een nieuw staaltje AI.

Met mijn dermatologe ben ik in gesprek gegaan over deze app en zij is van mening dat dit soort apps nu al betere resultaten opleveren dan de diagnoses van de gemiddelde huisarts. De ontwikkelingen van AI mogen op bepaalde gebieden zorgwekkend zijn, en ik deel die zorg, maar dit is naar mijn mening toch wel een mooie ontwikkeling. Zij gaf wel aan dat de app nog iets te veilig is afgesteld, waardoor mensen te snel worden doorverwezen. Maar naarmate de databank met foto’s groter wordt zal dat probleem in de toekomst ongetwijfeld worden opgelost.

Mijn dermatologe is trouwens niet bang voor haar baan. Veel ingrepen kunnen niet worden uitgevoerd door een app. Degelijk laboratoriumwerk of operationele ingrepen zijn simpelweg niet uit te voeren door een app of computer. En voor een goede definitieve diagnose is een getraind menselijk oog nog steeds nodig. Over AI en de voor- en nadelen zullen we de komende tijd ongetwijfeld nog veel lezen. Maar dit kleine hoofdstuk in die grote ontwikkelingen kunnen we voorlopig in de categorie voordelen plaatsen.

Bij huidkanker worden de risico’s over het algemeen zwaar onderschat, wees er dus op tijd bij. Dan is behandeling nog goed mogelijk.