Tekeningen, aquarellen, inkt en papier – Pagina 8

Kwaad

Grommend komen ze ’s nachts tevoorschijn en proberen de schade te herstellen die de mens overdag heeft aangericht aan moeder aarde. Ze zijn boos. Ze zijn kwaad. En hebben niets met de zichzelf superieur voelende mensheid. Er waren tijden dat ze konden samenwerken met de mensen. Althans, met een gedeelte ervan. Maar die tijden zijn allang voorbij. Ze hebben zich teruggetrokken en beschouwen ons als het grootste kwaad op aarde. Als ze zichzelf wel aan je tonen zit er maar een ding op: heel hard weg rennen. Zo hard als je kan en vooral niet omkijken.

Operette

Met een ferme knal plantte hij zijn jeneverglas terug op de tap. “Doe er nog moar ene” bromde hij naar den waard. “Zou je dat nou wel doen?” vroeg deze terwijl hij de dop al van de fles aan het schroeven was. “Het goat wel” mompelde hij terug. Zwijgend keken ze hoe de drank langzaam de rand van het glas bereikte. Er werd geen druppel gemorst en geen woord gesproken. Hij zuchtte nog eens, pakte het glas en klokte de inhoud in een keer achterover. “Zo, dan ga ik moar”. Hij pakte zijn pet, gleed van de barkruk en waggelde naar de deur. De twee overgebleven stamgasten en den waard keken hem met enig medeleven na. Toen de deur was dichtgevallen waren ze het snel met elkaar eens. Als zij naar de operetteuitvoering van hun schoonzus moesten hadden ze er minstens nog een genomen.

Antoon

Hij keek een beetje wezenloos om zich heen. De dagelijkse realiteit deed zich steeds meer voor als een slecht geregisseerde film. Eigenlijk had hij dat gevoel al sinds zijn jeugd. Naarmate de jaren vorderden leek het steeds sterker te worden. In het begin vond hij het enigszins beangstigend. Maar inmiddels had hij het geaccepteerd. Er was niets aan te doen. Hij was alleen in een wereld vol vreemden.

Valium

De langste dag

De langste dag vandaag. Het deed hem denken aan die film “The Longest Day”. Nadat de kleinkinderen waren vertrokken had hij ook zelf het gevoel dat hij D-Day overleefd had. Alsof de Wehrmacht door je appartement was geraced op een motor met zijspan. Stelletje apen. Moderne opvoeding noemden ze dat. Geen opvoeding zal je bedoelen. Ergens moest hij de plank hebben misgeslagen met de opvoeding van zijn dochter. Anders zou ze die kinderen toch anders hebben aangepakt. Niet teveel terug kijken. Gelukkig worden de dagen weer korter. Het kan niet snel genoeg herfst zijn.

De onderbuik spreekt

Ze kon geen pizza meer zien. Overal waar ze kwam kreeg ze pizza voor haar neus. Waar zijn de tijden gebleven dat ze een behoorlijke maaltijd kreeg? Misschien moest ze het concept van haar contract eens afstoffen. Maar heeft dat nog wel zin? Contracten die steeds minder worden getekend afstoffen? Laat ook maar, ze wordt al moe bij de gedachte. Als het mogelijk was zou ze liever stoppen met haar act. Er is steeds minder belangstelling voor buikspreken. Maar ja, het geld. Ze zucht nog eens diep, pakt haar pop en loopt met een gemaakte glimlach vanuit de coulissen het podium op.

Iets leuks

“Doe hier eens iets leuks mee” sprak zij terwijl ze de deur uit ging om te werken. Een bruin papier met twee verf spatten. Of uit een tube. In ieder geval, het werd “an Englishman in Beverwijk”. Hij kocht kaas op de Plantage bij kaaswinkel Bourgondisch. Met crackers, geen kaas zonder cracker. Dat spreekt voor zich.

Streepjes

Arceren, met streepjes licht-donker effect in een tekening aanbrengen. Daar moet je geduld voor hebben. En je moet er in oefenen. In de onderstaande tekening is het mij aardig gelukt.

Bakkie doen

Geleuter met een kop koffie, even een bakkie doen. Ik ben zelf geen grote koffiedrinker. Hooguit twee per dag en dan heb ik het wel gehad. Op de een of andere manier heb ik voorkeur voor koude dranken. IJskoffie is een soort van middenweg. Over koffie tekenen en het praatcultuurtje er omheen is dan weer een ander verhaal. Slappe koffie met slappe verhalen. Zo kan tekenen een kleine uitlaatklep zijn. En bovendien meditatief. Toch proberen iets meer te doen, tekenen is goed voor mij.