Categorie: DessinDestin

Ben je kaal?

Illustratie: DessinDestin

Of heb je een baal? Ze wist nog dat Jeroen van Inkel er in zijn uitzendingen een item van maakte. Met een stevige knipoog natuurlijk. Dat kan je aan Jeroen wel overlaten. Landingsbanen, pornostreepjes, kaal, het was allemaal niet meer bij te houden. “Misschien moet ik eens stoppen met lezen van de Linda en Viva over al dat zogenaamde modieus lichamelijk onderhoud” ze werd alweer moe bij de gedachte.”Ik heb eigenlijk geen idee wat de trend is momenteel” bedacht zij zichzelf terwijl ze glimlachend in de Blokker de verschillende scheerapparaatjes stond te bekijken. “Liever zo’n apparaatje dan een Brazilian wax, dat lijkt me zo pijnlijk” ze kneep haar billen samen bij de gedachte. Niets voor haar. Plots bekroop haar de gedachte dat het een steeds terugkerende klus zou gaan worden als haar date van vanavond goed zou uitpakken. “Wat een gedoe, net als bij een sollicitatie gesprek kan je maar beter jezelf blijven”, bedacht zij zichzelf. “Anders wek je maar valse verwachtingen”. Ze legde de tondeuse terug in het rek. Het was wel goed zo. Hij moest haar maar respecteren zoals ze was. Bovendien was ze als kind al gek op verstoppertje spelen.

Stahlhelm

Illustratie: DessinDestin

Soms zijn een paar penseelstreken genoeg om een plaatje af te krijgen. Bovenstaande is daar een voorbeeld van, als je er meer aan toe zou voegen kan je het alleen maar verprutsen. “Ostfront” heb ik het genoemd. Hierin komt mijn fascinatie voor de Duitse stahlhelm naar voren. Op de één of andere manier heb ik van jongs af aan de vormgeving van die helm altijd erg mooi gevonden. En daar ben ik de enige niet in. Als je de helmen van de brandweer in New York bekijkt zijn die vrijwel exact hetzelfde, maar dan met een extra flap aan de achterzijde. Want ook in de praktische zin heeft dit model zijn nut bewezen. Over smaak valt niet te twisten zegt men. Niet alles wat uit Duitsland kwam in die periode is wat mij betreft per definitie fout. Ik heb nog wel eens gekeken voor een origineel. Niet om te dragen uiteraard, maar voor in de kast. Ze zijn als “antiek” nog wel eens verkrijgbaar, maar wat mij betreft veel te duur. Onder de € 1.000,00 hoef je voor een beetje gaaf exemplaar niet te zoeken. Er zitten grenzen aan mijn liefde voor Duitse vormgeving. Uit welke periode dan ook.

Comeback

Illustratie: DessinDestin

Ze waren er overheen gekomen. Het had wel de nodige voeten in aarde gehad, maar het was ze gelukt. Die facelift was vervelend geweest, maar ach, dat was een wezenlijk onderdeel van de showbusiness tegenwoordig nietwaar? Uiteindelijk waren ze daar toch wel op uitgekomen. En die verhuizing was ook niet zo erg, waren ze meteen van die vervelende buren af. Zakelijk gezien was de naamsverandering misschien nog wel het vervelendst geweest. “The Stiletto’s” klonk lekker scherp en daar hadden ze naam mee gemaakt. Maar ja, ze moesten na het ongeluk min of meer noodgedwongen overstappen van de act met messen werpen naar het Nederlandstalige levenslied en “de Tena’s” klonk ook niet verkeerd. Achteraf gezien hadden ze die bijlen er niet bij moeten nemen. Ze waren nog zo gewaarschuwd. Dat messen werpen ging goed, maar die bijlen waren toch een beetje tricky. Evengoed konden zij er toch niets aan doen dat die Russische toneelknecht ineens opdook? Als ze aan het incident terugdachten hoorden ze hem weer schreeuwen. Het bloed spatte alle kanten op. Toch jammer dat ze na het dweilen die laatste vinger nooit hadden terug gevonden.

Subtropische snoepert

Illustratie: DessinDestin

In eerste instantie had hij er niet zoveel zin in toen zijn zoon en schoondochter hem mee vroegen naar Landal. “Ga mee pa, dan zit je met de jaarwisseling ook niet in je eentje naar de beeldbuis te staren”. Nou en? Als hij dat nou prettig vond? Maar goed, na enig aandringen had hij toch maar ingestemd met het voorstel. En nu hij er was, vermaakte hij zich uitstekend. Vooral het subtropische zwemparadijs beviel hem goed. Hij was er niet uit weg te slaan. De deurtjes van de kleedhokjes hingen namelijk zo ruim in hun scharnieren dat je er gemakkelijk in kon gluren. En als de dames zich aan het afdrogen waren en hun natte zwemkleding op de grond lieten vallen was het zijn moment om toe te slaan. De topjes van bikini’s hadden zijn voorkeur. Met een snelle greep wist hij de stukjes textiel onder de deurtjes door vandaan te grissen, om vervolgens de benen te nemen. Ha! Als ze het al opmerkten durfden ze naakt toch niet achter hem aan te gaan, bedacht hij zich grijnzend. De teller stond inmiddels op zeven stuks. Als hij uit de handen wist te blijven van die bolle zweminstructeur moest hij minstens op een dozijn uit kunnen komen voordat ze 1 januari weer huiswaarts zouden gaan. Dat zou nog eens een prachtig begin van 2024 zijn.

De perfect modus

Illustratie: DessinDestin

Godzijdank, het is tweede kerstdag. “De eerste heb ik gelukkig overleefd” dacht hij bij zichzelf. Eerste kerstdag zijn de mensen nogal stijfjes in het restaurant. Dan lijkt het wel alsof iedereen in de “alles moet perfect zijn” modus staat. Hij kon er geen muzieknootje naast zitten of hij ving wel een boze blik. Tweede kerstdag is de sfeer altijd losser. Klanten doen eerder hun stropdas af zeg maar. Bovendien heeft Anita dienst vandaag en dat scheelt ook een slok op een borrel. Hij hoefde maar naar haar te knipogen of er stond weer een glas wijn naast zijn keyboard. Het kan haast niet anders of zij heeft stiekem een oogje op hem. Ergens vindt hij haar ook wel leuk. Zeker als het wat later op de avond is, dan valt dat glazen oog niet meer zo op. Uiteindelijk is niemand perfect nietwaar? Soms moet je een oogje toeknijpen bedacht hij zichzelf terwijl hij in zijn bladmuziek zat te bladeren. “In het nieuwe jaar moet ik misschien toch maar eens contact zoeken met kolonel Von Streum” schoot het door zijn hoofd. Hij had gelezen dat deze manager goede zaken deed in de culturele sector op de weblog van Suske. Hij was eigenlijk wel in voor wat meer “rock ’n roll” in zijn leven. En wellicht kan Pretstael een toetsenist gebruiken als hij weer is bijgekomen, wie zal het zeggen? Hij controleerde zijn mobieltje, het nummer van Von Streum stond er nog in. Okay, “Driving home for Christmas”, altijd een goede opener, hij draait zijn volumeknop open en slaat de eerste akkoorden aan, tweede kerstdag kan beginnen.

Broodje

Illustratie: DessinDestin & E.S. Sierhuis

Mijn goede vriend Broodje ontwerpt kleding. En nam met mij contact op omdat hij daarvoor een oude tekening van mij wou gebruiken. Althans, voor de kledinglabels in zijn kleding. Die tekening was nergens te vinden in mijn archief. Dan maar een nieuwe gemaakt! Met behulp van Monique en Emma voor het scannen en inkleuren in Photoshop is het een strak resultaat geworden. Broodjeskledingstyle op Instagram of op Facebook, voor unieke, rebelse kledingstukken. Het zijn eigenlijk ware kunststukken.