Laagvlieger

Illustratie: DessinDestin

Eindelijk had ze een duinpannetje weten te vinden in de buurt van het strand in IJmuiden waar ze rustig naakt kon liggen. De zon voelt uiteindelijk toch het lekkerste zonder topje of broekje, vrijheid blijheid. Voor bepaalde hijgerige mannetjes betekende dat alleen wel dat zij de vrijheid namen om uitgebreid te gluren en daar zat ze niet echt op te wachten. Af en toe leek het of die ogen uit hun kassen zouden vallen. Thuis zouden ze waarschijnlijk niets hebben om naar te kijken, die kwijlers.

Loom draaide zij zichzelf nog maar eens om en keek omhoog naar de wolken. Hoe vaak had zij dat reclame-vliegtuigje nou langs horen komen? Acht, negen keer? En wat vloog dat ding toch raar laag? Dat was toch niet normaal? Ze kneep haar ogen samen en meende de piloot te kunnen zien zwaaien. Ze keek om zich heen, dat zou toch niet voor haar zijn?

Toen het vliegtuigje voor de tiende keer overvloog was de maat vol. In zichzelf vloekend zocht ze haar kleren bij elkaar en liet ze de duinpan voor wat het was. Op het terras van de dichtsbijzijnde strandtent bestelde ze een koude Corona. Daar was het wel weer eens tijd voor. Een goede Corona-crisis, “iedereen uit mijn buurt, opzouten en snel een beetje”.

Dealers

Illustratie: DessinDestin

Ik heb hier al eens eerder geschreven dat het Nederlands woordenboek als alternatief  voor influëncer het woord manipulator opgeeft. Het zou wat mij betreft ook “dealer” kunnen zijn in bepaalde gevallen. Mede in het kader van mijn opleiding in verslavingszorg volg ik (zo af en toe met grote verbazing) het nieuws over deze “tak van sport”.

Een sluitend antwoord op de reden waarom sommige mensen zoveel invloed kunnen hebben op anderen via beeldschermen is er nog niet. Het Trimbos instituut is druk bezig met onderzoek omdat internet gerelateerde verslavingen steeds vaker voorkomen maar zijn er ook nog niet uit.

Waar de onderzoekers min of meer wel uit zijn is dat het dopaminesysteem in onze hersenen hier, net als bij alcohol of drugsverslaving, een belangrijke rol speelt. En het systeem van algoritmen waar “Big Tech” dankbaar gebruik van maakt vooroorzaakt een overvloed aan triggers om aan internet te blijven hangen. Een kleine waarschuwing aan u beste lezer, als het om algoritmen gaat, zoek niet op “Bas Smit” want je zoekresultaten komen om in plastic glimlachen die je slippertjes willen verkopen.

En dan vallen slippertjes nog wel mee. Er zijn ook manipulatoren die tieners huidproducten aansmeren die schadelijk voor ze kunnen zijn. Als het om geld gaat hebben sommige mensen geen geweten. Maar, komt dat niet akelig dicht in de buurt van dealers die drugs verkopen? Ook producten die schadelijk voor je zijn? Morele vraagstukken genoeg om je hersenen mee te pijnigen.

Verbazende ontwikkelingen waar we de komende tijd nog veel over zullen lezen. Een vraagstuk wat ongetwijfeld in wetgeving ook nog de nodige noten te kraken zal geven. Ondertussen blijf ik mij zo af en toe verbazen over het gemak waarmee sommige mensen overgaan op de aanschaf van “HappyFlops”. Nee! Niet doen beste lezer! Niet op Goegelen, dan ben je de klos! Prettige woensdag!

Apenheul

Illustratie: VihU

Niet het eerste waar de meeste mensen aan zullen denken als je deze tekening ziet, dacht hij bij zichzelf. Toch was dat het eerste wat wat hem te binnen schoot toen hij deze potloodtekening weer terug zag.

Vrienden hadden hem nog gewaarschuwd voor een vriendin met drie zoons. “Dat gaat meestal niet goed”, achteraf gezien had hij beter moeten luisteren. Haar ouders hadden die week vakantie naar de Veluwe betaald. En natuurlijk ging hij mee toen hem dat werd gevraagd. Voordat ze hun intrek namen in een te klein Centerparks huisje zouden ze langs de Apenheul gaan. Het zou het begin worden van een dramatische vakantie.

De jongste, een nakomertje, viel nog wel mee. Die was vrij onbevangen en zag overal de humor van in. De tweede was een stille jongen die zich op de achtergrond bewoog en er daar zijn eigen agenda op na hield. Vooral met de oudste was het in de Apenheul helemaal mis gegaan, zeker toen hij zijn broertjes probeerde te mobiliseren.

Ze waren de entree nog niet door of zijn oog was gevallen op een groot reclamebord waarop ze bij de Apenheul duidelijk maakten dat de pizza in de aanbieding was. Hij had het joch al eerder eens aangetroffen, min of meer kwijlend voor een open voorraadkast en nu werd zijn vermoeden bevestigd dat deze overduidelijk last had van een eetstoornis.

Die jongen zag alleen nog maar pizza, er was in zijn beleving geen aap meer te bekennen op die heul. Het hele bezoek was uitgedraaid op zeuren en dreinen om pizza en hij had daarbij ook bedacht dat zijn broers dat ook wilden eten. Het was de enige keer geweest dat de jongens die vakantie hun zin niet kregen van hun moeder. Toen de oudste na ruim drie uur werd gevraagd hoe hij de Apenheul vond bij het vertrek, zweeg hij met een uiterst chagrijnig gezicht. Het enige wat hij nog deed was in stilte wijzen naar het pizza reclamebord.

Op dat moment had hij eigenlijk zijn tas moeten pakken en terug naar huis moeten gaan. De tekening had hij gemaakt op het terras bij het vakantiehuisje tijdens één van de zeldzame momenten dat hij heel even tijd voor zichzelf had gehad. De jongens hadden de rest van de vakantie de agenda bepaald, van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat en overal hun zin in gekregen. Het resultaat van een middag pizzaterreur.

De potloodtekening was wel geslaagd, maar nu hij deze weer terug zag kon hij de apen weer ruiken en een echo uit het verleden horen zeuren om pizza.

VK Blog

Illustratie: VihU

Ik ben niet de enige die aan het opruimen is beste lezer. In mijn omgeving gebeurd dat ook. En zo dook deze tekening uit 2006 op. Uit de tijd van het VK Blog, dat bestaat inmiddels allang niet meer. Een portret van mijn toenmalige schoonvader Theo, die net als ik een weblog bij de Volkskrant beheerde, die van hem onder de titel “Luchten der Lage Landen”. Daar publiceerde hij prachtige foto’s van wolkenluchten op. Dit portret wat ik van hem tekende was gesitueerd op zijn hobbykamer met pc en veel electronica. Leuk om weer terug te zien na al die tijd, ik wist niet eens meer dat ik deze had getekend.