Geleuter met een kop koffie, even een bakkie doen. Ik ben zelf geen grote koffiedrinker. Hooguit twee per dag en dan heb ik het wel gehad. Op de een of andere manier heb ik voorkeur voor koude dranken. IJskoffie is een soort van middenweg. Over koffie tekenen en het praatcultuurtje er omheen is dan weer een ander verhaal. Slappe koffie met slappe verhalen. Zo kan tekenen een kleine uitlaatklep zijn. En bovendien meditatief. Toch proberen iets meer te doen, tekenen is goed voor mij.
En bevalt het in Beverwijk? Zo af en toe wordt het nog aan mij gevraagd na mijn verhuizing van Westknollendam naar Beverwijk. En het antwoord is nog steeds “goed”. Beide plaatsen zijn niet te vergelijken en hebben hun voor- en nadelen. In Beverwijk zit meer leven en dat blijkt voor mij goed uit te pakken ten opzichte van het stille Westknollendam. Zo af en toe loop ik daar nog een rondje in de pauze van mijn werk om steeds weer tot de conclusie te komen dat ik een goede beslissing heb genomen. Als Tata nou nog iets meer zijn best gaat doen om de lucht schoner te krijgen in de IJmond maak ik er goed met een hoofdletter van.
Terug van een korte vakantie werden we aangenaam verrast met bananenbrood. Dochter Emma was aan het bakken geslagen. Smaakt uitstekend! Maar wel een beetje groot. Gelukkig is het in te vriezen. Op de vraag waar ze het recept vandaan had deed ze wel een beetje vaag “ik heb zo mijn bronnen”. Het mag duidelijk zijn, de echte bakster geeft haar geheimen niet zomaar prijs.
Wat is het geheim van de topping?
Ik heb iets met de zee en er vooral veel respect voor. Je kan ze maar beter niet onderschatten. Derhalve heb ik ook iets met havens. Het komen en gaan, het trotseren van de elementen, de boten en alles daar omheen heeft voor mij zijn charme, zolang het maar met zeevaart heeft te maken. Binnenvaart is lang zo spannend niet. Althans, in mijn belevening. Havens hebben iets spannends, havensteden zijn meestal robuust. Ik mag er graag rond banjeren.
Het is even wennen om hier weer terug te zijn, maar het bevalt goed. Facebook is uiteindelijk ook niet alles en ontwikkelt zich voor mij steeds meer als een soort van noodzakelijk kwaad. Dus ik heb er hier de bezem doorgehaald en ben opnieuw begonnen. Daarmee bezig zijnde bedacht ik mij dat het wel handig zou zijn om Pier te volgen. Na de nodige foutmeldingen als gevolg van het klikken op de volgbutton heb ik hem laten weten dat hij niet te volgen was. Krijg ik kort daarna in mijn email een link om op “het dagelijkse nu” mijn inloggegevens te wijzigen. Dat heb ik maar niet gedaan, want Pier is onnavolgbaar, dat wil ik niet overnemen. Gelukkig kan ik hem inmiddels volgen, dus dat doe ik nu. Ik ben een volger geworden van het dagelijkse. Het is even wennen om hier weer terug te zijn, maar het bevalt goed.
Alles vergaat. Als er een wet van creatie is, moet een onderdeel van de formule vergankelijkheid zijn. Zodra de creatie compleet is begint het verval. Zo ook de mens. De confrontaties met kwaadaardige huidkanker hebben dat duidelijk gemaakt. Ik troost mij met de gedachte aan mijn favoriete jaargetijde, de herfst. Verval heeft een mooie kant als je dat kan zien. Hoewel het mij regelmatig bezig houd laat ik het niet de overhand krijgen. Het is beter om acceptatie te omarmen, verval is uiteindelijk onvermijdbaar.
Vroeg in de ochtend, alleen met mijzelf en het Wad bij de Kaap.
Lemmy Kilmister wist het goed samen te vatten. Wellicht wordt de man meer gemist vanwege dit soort statements dan om zijn muziek. Uiteindelijk zal het voor de meesten waarschijnlijk de combinatie zijn. In ieder geval was hij altijd kort en bondig, eerlijk, en bovenal duidelijk. Iets wat ze in de politiek vreemd zijn. Dit kunnen de heren en dames politici nog steeds in hun zak steken.
Ligt op straat
Vluchtstrook in het Universum 