“Typisch Beverwijk, alleen de Bazaar is bereikbaar” concludeert zij s’ochtends vroeg. En dat terwijl ze zin heeft om in Wijk aan Zee eens flink de bloemetjes buiten te zetten. Omdat ze zelf ook buiten dienst is. “Er zit maar één ding op” bedenkt ze zichzelf terwijl ze naar de taxi standplaats loopt “De volgende zomer huur ik een strandhuisje en blijf daar gewoon slapen. Dan ben ik van dat gedonder met het openbaar vervoer af. Dienst of geen dienst”.
Het is een beetje laat geworden vandaag. Dat krijg je met lange films. Goed acteerwerk. Geen film waar je vrolijk van wordt. Nog maar even een beetje positieve energie tot mij nemen. Voor het betere slaapwerk. Ik wens ook u beste lezer een fijne nachtrust. En morgen gezond weer op, vrij naar Sonja.
Ergens in Heemskerk is er een aap vermist. Met de aap zelf gaat het goed. Hij geniet met een glimlach van het zonnetje. Het zou zomaar kunnen dat hij niet naar huis wil. Een hangaap bij de supermarkt, dat is weer eens wat anders dan hangjeugd.
Ik kreeg van Miss Oneart (www.oneart.nl) drie kleine stukjes dik karton mee vandaag. “En die wil ik met tekeningen terug zien op Insta ja? Maak maar een strippie ofzo”. Het was haar ontgaan dat ik inmiddels actief ben op WordPress. En dat houd ik graag zo. Instagram en Facebook hangen er een beetje bij. Omdat de stukjes karton nogal klein zijn is dit een leuke uitdaging. Binnenkort de resultaten, hier op WordPress.
Ze stond de boel op een afstand te bekijken. De sfeer rondom het schoolplein was nog het beste te vergelijken met een slangenkuil. Roddel en achterklap van wachtende vaders en moeders. Elkaar vol achterdocht bekijkend vanuit hun zogenaamde veilige zelfgecreeërde groepjes. Die veiligheid was maar relatief wist zij uit ervaring. Op het moment dat je iemand in vertrouwen nam kon je maar beter je rug in de gaten houden. Voor je het wist zat er een mes in. Ze had een hekel aan het schoolplein. Maar de gedachte aan het ijsje wat ze zo met haar dochter zou gaan eten maakte een hoop goed.
Zondagochtend in Egmond aan Zee. Het rek met voornamelijk Duitse kranten staat alweer voor de kiosk. Naast het fel gekleurde strandspeelgoed van de souvenirwinkel. Rustig wachtend op de eerste toerist. Voor de drukte begint laat een man zijn hond nog even uit. Hij rent over het strand. Het is zondagochtend in Egmond aan Zee. Tijd voor koffie.
Tussen IJmuiden en Velsen-Noord ligt in de monding van het Noordzeekanaal naar de Noordzee een forteiland. Je kan er met een veerboot naar toe. Er hangt een bedrukte energie op het eiland. In WOII heeft de Duitse bezetter op een groot gedeelte zijn stempel gedrukt. Daarvan kom je op het eiland nog steeds de sporen tegen. Tegen de schemering bereiken echo’s uit het verleden vandaag de dag ook nog wel eens de oren van sommige bezoekers. Die horen in donkere gangen het stampen en schuifelen van soldatenlaarzen. Een enkeling hoort zelfs een “befehl”. Toen wij er rondliepen hoorden we helaas niets van dat alles. Zo zie je maar weer. Echo’s laten zich kenbaar niet befehlen. In de herfst maar weer eens bezoeken. Misschien krijgen we dan iets te horen.
De leeuw van Alkmaar is nat, want het regent. Ik schat in dat alle leeuwen in Nederland nat zijn vanmiddag. Behalve die in Artis en Blijdorp wellicht. Die kunnen schuilen in hun binnenverblijf. Of buiten blijven met een regenjas aan. Na al die hitte in het begin van de zomer kan ik mij daar ook wel wat bij voorstellen.
Vluchtstrook in het Universum 