Leven, je weet nooit wat het voor je in petto heeft. Zo loop je op de markt, zo zit je in het ziekenhuis met je oude vader omdat die een longontsteking heeft opgelopen. En daar moet je mee uitkijken als je dik in de tachtig bent. Inmiddels is hij opgenomen in een revalidatiecentrum met een dikke antibioticakuur om te genezen en aan te sterken. Leven, verwacht het onverwachte, we gaan hem vanmiddag maar eens opzoeken om te kijken hoe het gaat.
Het waren een paar vreemde dagen beste lezer. Gisteren heb ik mijn vader (86 jaar) wederom uit het ziekenhuis kunnen halen nadat er bij hem een pacemaker is geplaatst. De moderne medische techniek is wonderbaarlijk. Deze ingreep is bijna poliklinisch tegenwoordig, maar bij iemand van deze respectabele leeftijd natuurlijk wel behoorlijk spannend. We zijn blij dat hij nu verder thuis kan herstellen.
Ik zal hier vanaf vandaag weer wat meer aanwezig zijn en zo links en rechts eens een beetje bijlezen.
Voor degenen die naar aanleiding van de bijgaande foto het vermoeden hebben dat ik net als Yvonne tegenwoordig een sponsor heb, het huismerk icecoffee is een stuk beter. In ieder geval die van Albert, waarschijnlijk ook van andere supermarkten. Doe er uw profijt mee want die zijn ook nog eens een stuk goedkoper.
Ziekenhuizen, het goed dat ze er zijn maar je kan er maar beter niet mee te maken krijgen. De afgelopen twee dagen heb ik er veel tijd in doorgebracht omdat mijn vader er in lag. Gelukkig hebben ze hem gisteren afgekoppeld en mocht hij weer naar huis.
Mijn respect voor degenen die in de zorg werkzaam zijn is in de afgelopen twee dagen weer eens bevestigd. We mogen die mensen dankbaar zijn.
Zo’n ziekenhuis is een klein wereldje in onze wereld. Zo ervaar ik dat. Voor mij voelt het als een grote bubbel met zijn eigen dagelijkse realiteit. Altijd weer prettig om die bubbel uit te stappen om in de buitenlucht van de grote aardse realiteit te vertoeven.
Vluchtstrook in het Universum 