Goedemorgen beste lezers. Heeft u dat ook wel eens? Het gevoel dat er wat meer beweging in zaken zou mogen komen?
Na mijn opleiding HBO Verslavingszorg heb ik gemerkt dat deze sector helemaal niet op mij zit te wachten. Nou zit ik flexibel in elkaar dus stel ik mijzelf breder op en ga voor een baan in de zorg. In het algemeen dus, of het nou voor mensen met een handicap is of de oudere medemens, dat maakt mij niet uit. Ondanks de berichten in de media over de personeels tekorten in de zorgsector loopt men ook daar niet over van enthousiasme.
In eerste instantie dan maar eens naar mijzelf gekeken. Doe ik iets fout? Een beetje zelfreflectie kan geen kwaad. Maar ik zag en zie dat nog steeds niet. Zo langzamerhand begin ik het idee te krijgen dat mijn leeftijd een rol aan het spelen is. Ik voel mij geen zestig, maar ik ben het natuurlijk wel. Waarschijnlijk wordt ik te oud bevonden om mee in zee te gaan. Dat wordt natuurlijk niet tegen je gezegd, want dat mag niet. Maar ondanks regels in de wet dat je niet op leeftijd mag discrimineren betekent dat niet dat het niet gebeurd.
Ik heb het sollicitatieproces maar even in de wachtkamer gezet. Eerst maar eens die komende oogoperaties regelen en dan zet ik dat proces weer in beweging. Die operaties tegen staar zijn natuurlijk min of meer een bevestiging van problemen waar je met oudere werknemers tegen aan kan lopen dus dat is ook niet echt reclame voor mezelf. In het nieuwe jaar komt er vast wel iets op mijn pad, binnen of buiten de zorg.
Over zorg gesproken, vanmiddag gaan we mijn vader ophalen want die is van zijn longontsteking af en mag weer naar huis. Sluit ik dit stukje tenminste positief af. Maak er een leuke dag van beste lezer, tot later.
Vluchtstrook in het Universum 