Party Topper Henk

Foto’s: VihU

Ik was vanmiddag even in de kringloopwinkel van Heemskerk, tegenwoordig heet die “Rataplan”. Eigenlijk niet voor mijzelf, maar terwijl mijn gezelschap broeken aan het passen was ben ik toch even door het vinyl heen gegaan, ik was er nu toch.

Ik moest drie keer kijken, maar zij is het echt.

Je weet tenslotte nooit wat voor juweeltjes je tegenkomt beste lezer. Het leuke is ook nog eens dat je door de oude platencollecties van anderen aan het struinen bent, en dat voelt een klein beetje als gluren.

Beetje schaars gekleed om de berg af te glijden.

Over gluren gesproken, er zitten platenhoezen bij die vandaag de dag niet meer gemaakt zouden worden. Die kunnen volgens de huidige maatstaven niet meer. Bij sommige platen vraag ik mijzelf ook af of het om de muziek ging of om het vrouwelijke schoon.

Een obsessief afgetrainde Vanessa in een doekie.

Het zal een mix van beiden zijn geweest. En dan heb ik het niet over de soundmix! “Reach out and touch” kan dat eigenlijk nog wel als titel?

Een piepjonge Henny Huisman.

De mooiste vondst heb ik uiteraard tot het laatst bewaard. Party Topper Henk “at the organ”! Terwijl ik dit schrijf heb ik nu alleen wel spijt gekregen dat ik deze niet heb meegenomen. Morgen toch maar terug om die elpee op te halen, hopelijk staat ie er dan nog.

Concentratie Henk! Niet naar haar decolleté kijken!

Herb’s slagroom hoes

Deze mevrouw had overduidelijk zeer veel zin in slagroom. Platenhoezen die volgens de huidige woke-regels niet meer mogen. Volgens mij kunnen we daar een weblog op zich mee vullen. Geen idee of de bovenstaande platenhoes door de beugel kan. Er is geen tepel te zien dus volgens mij kan het wel, maar beste lezer, kijk uit want suggestie “an sich” kan je ook het nodige commentaar opleveren.

Foto: VihU – Frans Hals museum

Over tepels gesproken, ik kon gisteren in het Frans Hals museum in Haarlem wel lachen om de uitleg bij een schilderij met een afbeelding uit de Griekse mythologie. Daar stond heel droog bij geschreven dat wij als kijkers niet moesten denken dat al die schilders in deze mythologie waren geïnteresseerd, maar dat deze vaak werd gebruikt als excuus om half naakte vrouwen te kunnen schilderen. U ziet, moraalridders zijn van alle tijden, net als de liefhebbers van vrouwelijk schoon.