Ondertussen wordt het hoog tijd dat ik eens de eerste van de drie voodoo poppen af ga maken. De dame in het gezelschap krijgt voorrang want haar jurk ligt al klaar met dank aan mijn moeder. De accessoires liggen er ook, dus nu nog de factor tijd. Het worden een vrouw, man en een zeeman. De dame heeft al een naam, als er suggesties zijn voor de (zee-)man houd ik mij aanbevolen, schiet maar. Fijne dag!
Ik ben met een klein project bezig tussen de verhuistoestanden door; niet praktisch toepasbare voodoo poppen. Nee, ik ga ze niet gebruiken voor voodoo. Ik ben niet zo van zwarte magie, ook omdat je dat namelijk vaak als een boomerang terugkrijgt. Ik houd het bij het witte. De poppen worden hier later ingezet bij toekomstige posts.
In ieder geval, één van de poppen krijgt een jurkje, dus ik naar de Stoffenloods in Heemskerk. Die zat vol met vrouwen. Vrouwen en stoffen, dat is dus een garantie voor een heel druk kippenhok! Wat een gekakel, ik wist niet wat mij overkwam.
Toen ik stond te kijken bij de donkere stoffen kreeg ik al snel de vraag of ik hulp nodig had van het enige mannelijke personeelslid wat daar rondliep. Die kale stille kop van mij moet als een baken van rust zijn overgekomen in die kolkende zee van stoffige dames. Toen ik hem uitleg gaf over waar ik mee bezig was werd hij helemaal enthousiast, “dus je zoekt een donkere beetje mysterieuze stof?” en begon meteen mee te zoeken.
Het gaat één van de twee stoffen op de foto worden. Of misschien wel allebei. Dat hangt af van hoe lief ik mijn moeder aan ga kijken want erg handig ben ik niet met naaimachines. Na de verhuizing moet ik daar maar eens tijd voor maken. Het lijkt mij handig als ik dat zelf kan. Slechter dan borduren kan het niet worden. Maar het verhaal over de aardbei die ik heb geprobeerd te borduren bewaar ik voor een andere keer beste lezer, want dat is weer een post op zich. Ik eens u een prettige woensdag, en mocht u een bezoek aan de Stoffenloods overwegen, neem oordoppen mee.