vertrouwen – Vluchtstrook in het Universum

Stemgedrag

De Volkskrant heeft een aardige stemwijzer online staan. Die kijkt niet naar de partijprogramma’s op zich maar naar het stemgedrag van de politieke partijen in de tweede kamer. Meerdere mensen om mij heen hadden deze al ingevuld, dus ik vond het tijd om dat zelf ook maar eens te doen. Zie hierboven het resultaat.

Dat geeft te denken. Het resultaat gaat trouwens niet mijn stem bepalen, zo eigenwijs ben ik dan ook wel weer, maar het geeft wel aan in welke richting mijn denken ligt. Ik schrijf dit trouwens met respect voor alle lezers hier die heel ergens anders uitkomen, dat moet u lekker zelf weten, dat ik dat eventueel niet begrijp is mijn probleem en niet dat van u. Als ik ergens een bloedhekel aan heb dan is het het polariserende gedrag van politici, of die nou links, rechts of in het zogenaamde midden zitten.

Één van de vragen ging over het kopen van vapes. Dat ligt mede vanwege de studie die ik net heb afgerond uiteraard in mijn belangstelling. Hoewel het wettelijk vast ligt dat de overheid moet waken over onze volksgezondheid en zeker die van minderjarigen blijken er toch drie partijen te zijn die kenbaar een andere mening zijn toegedaan. Om maar even een voorbeeld te geven van een mening die ik absoluut niet begrijp. Wellicht hebben ze daar aandelen in Chinese vape-fabrieken?

In ieder geval vond ik het aardig om eens in te vullen om te kijken waar ik op uit zou komen. En nou hou ik erover op. Voor iemand die geen vertrouwen in politiek “an sich” heeft heb ik alweer teveel woorden besteed aan dat gekrakeel. Ik wens u, beste lezer, veel wijsheid bij de komende verkiezingen. En veel wegwaaiende hoedjes vandaag, over onzin gesproken 😉

Nu #2

30 maart schreef ik hier een stukje over in het “nu” leven. Daarin gaf ik aan dat de akties van de medemensen het erg lastig maken om daar de positieve kant van te blijven zien. Ter illustratie even een greep uit het nieuws van gisteren:

En dan vraagt men zich in Den Haag af waarom het vertrouwen in de politiek maar af blijft nemen? Serieus? Gelukkig kom je er in Den Haag genadig van af als je er jarenlang een bende van maakt. Sterker nog, alle schandalen bij elkaar zijn een prima springplank voor een leuke baan bij de NAVO.

Zo’n vooruitzicht doet uiteraard grijnzen. Inhalig egoïsme viert hoogtij in het nu. Als je maar graaien kan.

Let op: het gaat hier allemaal om heel veel belastinggeld wat bij elkaar is gebracht door de hardwerkende modale groep mensen in Europa, in het geval van de mondkapjes uiteraard in Nederland. Modaal inderdaad, want als je daar boven terecht komt lijkt het wel alsof je helemaal geen belastinggeld meer hoeft te betalen.

Schaamte staat kenbaar niet meer in je woordenboek als je zoveel geld op je rekening hebt staan. In het Algemeen Dagblad schreef Kitty Herweijer een aardige column over de belastingontduiking van deze dame en het zogenaamde goede doelen imago wat hiervoor als rookgordijn wordt opgetrokken. Maakt u zich vooral geen illusie beste lezer, Charlene is niet de enige rijke stinkert die er dit soort praktijken op na houdt.

En zo blijf ik mij afvragen in wat voor rare wereld we zijn beland met elkaar. Ik kreeg ooit van een goede collega het advies; “irriteer je niet, verwonder je slechts”. Dus dat probeer ik vandaag maar weer. Gelukkig regent het, dat is fijn. Ik wens u een prettige dag beste lezer, mocht dat niet in het “nu” zijn, dan kan ik dat wel enigzins begrijpen 😉

Schoolplein

Ze stond de boel op een afstand te bekijken. De sfeer rondom het schoolplein was nog het beste te vergelijken met een slangenkuil. Roddel en achterklap van wachtende vaders en moeders. Elkaar vol achterdocht bekijkend vanuit hun zogenaamde veilige zelfgecreeërde groepjes. Die veiligheid was maar relatief wist zij uit ervaring. Op het moment dat je iemand in vertrouwen nam kon je maar beter je rug in de gaten houden. Voor je het wist zat er een mes in. Ze had een hekel aan het schoolplein. Maar de gedachte aan het ijsje wat ze zo met haar dochter zou gaan eten maakte een hoop goed.