verslavingszorg – Vluchtstrook in het Universum

In beweging

Goedemorgen beste lezers. Heeft u dat ook wel eens? Het gevoel dat er wat meer beweging in zaken zou mogen komen?

Na mijn opleiding HBO Verslavingszorg heb ik gemerkt dat deze sector helemaal niet op mij zit te wachten. Nou zit ik flexibel in elkaar dus stel ik mijzelf breder op en ga voor een baan in de zorg. In het algemeen dus, of het nou voor mensen met een handicap is of de oudere medemens, dat maakt mij niet uit. Ondanks de berichten in de media over de personeels tekorten in de zorgsector loopt men ook daar niet over van enthousiasme.

In eerste instantie dan maar eens naar mijzelf gekeken. Doe ik iets fout? Een beetje zelfreflectie kan geen kwaad. Maar ik zag en zie dat nog steeds niet. Zo langzamerhand begin ik het idee te krijgen dat mijn leeftijd een rol aan het spelen is. Ik voel mij geen zestig, maar ik ben het natuurlijk wel. Waarschijnlijk wordt ik te oud bevonden om mee in zee te gaan. Dat wordt natuurlijk niet tegen je gezegd, want dat mag niet. Maar ondanks regels in de wet dat je niet op leeftijd mag discrimineren betekent dat niet dat het niet gebeurd.

Ik heb het sollicitatieproces maar even in de wachtkamer gezet. Eerst maar eens die komende oogoperaties regelen en dan zet ik dat proces weer in beweging. Die operaties tegen staar zijn natuurlijk min of meer een bevestiging van problemen waar je met oudere werknemers tegen aan kan lopen dus dat is ook niet echt reclame voor mezelf. In het nieuwe jaar komt er vast wel iets op mijn pad, binnen of buiten de zorg.

Over zorg gesproken, vanmiddag gaan we mijn vader ophalen want die is van zijn longontsteking af en mag weer naar huis. Sluit ik dit stukje tenminste positief af. Maak er een leuke dag van beste lezer, tot later.

Geslaagd!

Met een 9,5 voor mijn scriptie, ik moest twee keer kijken en mijzelf even knijpen maar het staat er toch echt. Ik zit momenteel tussen de verhuisdozen, het lijkt er op dat ik mijn studieboeken nu ook in kan pakken. Nu even voorbereiden op de verhuizing en een korte vakantie, daarna op zoek naar een geschikte werkgever in de verslavingszorg. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken.

Loodjes

De laatste, en dat viel nog niet mee. “Schrijf een wetenschappelijk onderlegd veranderplan op basis van een casus verslavingszorg”. Ik heb vandaag de laatste platte tekst in mijn laptop gezet. Nou nog nalezen en de laatste punten op de i zetten (ik ben vandaag nogal met punten en i-en bezig) en dan kan het plan worden ingeleverd om beoordeeld te worden. Kan ik in de tussentijd de pier wat vaker onveilig maken.

e?

*Foto: VihU* een geplet blikje verslaving

Ik loop een beetje achter hier. Althans, dat dacht ik in eerste instantie. Als je als uitgangspunt neemt om iedere dag iets te plaatsen als je begint met bloggen, dan wel. Maar dat punt heb ik inmiddels achter mij gelaten. Soms maken de broodnodige dagelijkse drukke zaken nu eenmaal dat iedere dag een bijdrage hier niet altijd mogelijk is.

Ondertussen ben ik met het UWV in gesprek geweest en heb een paar stappen kunnen maken richting omscholing. Ik heb aangegeven dat ik iets in de verslavingszorg wil gaan doen, en het UWV staat daar voor open. We zijn er nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant op.

Na dat eerste gesprek en kennismaking met mijn persoonlijke begeleidster vroeg zij mij wat mijn bevindingen met het UWV waren tot nu toe en hoe ik het gesprek had ervaren. Daar kon ik gelukkig positief op reageren. Ik gaf haar eerlijk mee dat mij dat 100 procent meeviel, zeker gezien de negatieve berichtgeving over het UWV in de media. De toeslagenaffaire heeft daarin niet bepaald een positieve rol gespeeld. Wat veel mensen echter vergeten is dat dit soort organisaties uitvoerende organen zijn die het beleid uitvoeren wat door het kabinet wordt bepaald. Daar ligt de oorzaak van het reilen en zeilen van dit soort organisaties.

Ik begon mijn begeleidster dan ook te vertellen over mijn vader. Die schoot mij spontaan te binnen tijdens dat gesprek. Ik heb mijzelf altijd gestoord aan ambtenarenmoppen. Mijn vader is zijn hele werkzame leven belastingambtenaar geweest en als ik zag hoe hard hij moest werken vond ik die moppen niet gepast. Zeker niet omdat hij ontzettend veel mensen heeft geholpen in het verleden met hun papieren in tijden dat aangifte doen een zeer lastige zaak was. De belastingdienst is net als het UWV een uitvoerend orgaan waar mensen in het rondte lopen en je proberen te helpen. Ondanks de vaak onlogische regelgeving en bezuinigingen die ze vanuit de politiek voorgeschoteld krijgen doen ze daarvoor evengoed hun best.

Met dat besef realiseerde ik mij dat die ouwe man van mij veel meer mensen geholpen heeft dan ikzelf tijdens mijn grafische loopbaan. Daar mag hij trots op zijn, ik ben dat in ieder geval wel op hem. Hopelijk gaat het met mijn omscholing de goede kant op. Dan kan ik in mijn laatste werkzame jaren ook nog wat mensen helpen hun verslaving onder controle te krijgen. Doe ik voor een paar jaar ook nog iets nuttigs. Want drukwerk gaat het niet meer worden. Ik houd u beste lezer, op de hoogte van de ontwikkelingen. En ondertussen ga ik het prijsniveau van schooltassen eens bekijken, want daar ben ik alweer een tijdje uit.