Als je kleiner gaat wonen betekent verhuizen ook afscheid nemen van zaken. Er gaat bij inpakken veel door je handen. Spulletjes, foto’s, creatieve uitingen en daarmee ook de emoties die daar aan vast zitten. Gevoelsmatig sluit je sommige gebeurtenissen af en sommige neem je mee omdat je er kennelijk niet klaar mee bent. Daardoor zit er aan verhuizen een psychologische lading.
Japanners gaan daar over het algemeen anders mee om dan wij hier in het westen. Zij passen veelal minimalisme toe in hun dagelijks leven, in de overtuiging dat minder spullen in huis meer rust tussen je oren brengt. Dit is even kort door de bocht beste lezer, er zijn hele boeken over deze filosofie geschreven, maar ik moet zeggen, hoe langer ik in het proces van inpakken en opruimen zit, hoe gemakkelijker het mij afgaat om afstand te nemen van spullen. En daarmee dus ook van de er aan vast zittende emoties. Dat voelt bevrijdend en erg prettig.
Op mijn spirituele pad ben ik er achter gekomen dat ik sowieso iedere keer weer terugkom op het pad van zen en het esoterisch christendom. Jiu jitsu en boogschieten heb ik met veel plezier beoefend. En met name handboogschieten heb ik sinds de verhuisperiekelen stiekem weer op mijn “bucketlist” geschreven. Er zit namelijk een vereniging in Heerhugowaard en het lijkt mij prettig om weer op te pakken. Eerst maar eens verhuizen.
Vluchtstrook in het Universum 