Wat een feest

Foto: VihU

Aan de natuur te zien gaan we richting Kerst. Nu Sint Nicolaas wordt gemangeld tussen het geweld van zwarte vrijdagen en de kerstballen blijft er van zijn feest niet veel meer over. Ik volg met de moed der wanhoop het Sinterklaas journaal nog, maar kan helaas niet anders constateren dan dat we het Sinterklaasfeest richting hospice kunnen rollen want die heeft zijn tijd gehad. Als ik in de etalages kijk op de grootste winkelstraat van Beverwijk is de versiering één en al Kerst voordat de goedheiligman überhaupt het land is binnengekomen.

Is het u, beste lezer, trouwens ook opgevallen dat Black Friday niet op één dag plaats vindt in Nederland maar een periode van twee à drie weken in beslag neemt? Ik begrijp dat de middenstand ons graag langdurig met geld ziet smijten maar om eerlijk te zijn komt de reclame mij nu al de neus uit en dan moet den vrijdag zelf nog plaats vinden. Nogal schreeuwerig, al dat Black Friday gedoe.

Over schreeuwen en zwart gesproken, ik heb ergens gelezen dat Kickout ZwartePiet nu vindt dat de roetveeg pieten teveel zwarte vegen op hun gezicht hebben zitten. Ik begrijp het wel, die Kickers krijgen het natuurlijk een beetje benauwd. Dat hele feest van de Sint stelt zo langzamerhand geen reet meer voor, dus ga je jezelf vastklampen aan de laatste strohalmen om je club nog een beetje bestaansrecht te geven. Wat mij betreft handhaven we alleen de gevulde speculaas en heffen we de rest op om iets van een rustpunt in deze schreeuwerige tijd te creëren. Kan de Sint met welverdiend pensioen, vindt hij vast niet erg.

Ondertussen gaat de hulst buiten in alle rust richting Kerst. Moet deze nog wel even haar besjes vasthouden tot aan 24 december want zoals u aan de recent genomen foto kunt zien is ze er vroeg bij dit jaar. Het zal wel weer iets met klimaatverandering te maken hebben. Binnenkort maar weer eens naar de Bazaar hier in Beverwijk, ik zal er uitgebreid verslag van doen voor u. Voor nu wens ik alle lezers hier op de vluchtstrook een prettige week in de aanloop naar onze nationale feesten, een week met hopelijk niet al teveel geschreeuw. Ik lees u later.

Draken

Foto: DessinDestin

Wonende achter een supermarkt zie ik iedere dag een bont gezelschap door onze straat lopen en rijden. En met name jongeren kunnen daar nogal luidruchtig bij aanwezig zijn. Naar elkaar schreeuwend om niets vervuilen ze de boel, want de aanwezige vuilnisbakken worden stelselmatig genegeerd.

Zoals ik hier eerder heb geschreven heb ik wat betreft bepaalde zaken kenbaar een conservatieve inslag. Opvoeding is één van die zaken. Mijn dochter hoefde het niet te proberen om te schreeuwen op straat, dan kon ze binnen komen spelen. Wat er leuk aan is om je net aangeschafte flesje frisdrank tien meter de lucht in te gooien en op straat te laten knallen snap ik ook niet helemaal.

Inmiddels heb ik een fors aantal artikelen gelezen over opvoeding in diverse media. In het kort komen de conclusies redelijk met elkaar overeen. Tegenwoordig willen mensen wel de kinderen maar niet de opvoeding. Ze willen er geen moeite of tijd in moeten steken. Dat verklaart in ieder geval het gedrag van veel snotneuzen die ik hier op straat zie zwerven. Deze generatie ouders creëren draken van kinderen.

Met een echtgenote die werkzaam is in de buitenschoolse opvang zijn er gelukkig nog verhalen waardoor je nog enigzins hoop houdt op de toekomst. Maar over het algemeen zou je met regelmaat een paar van die koters met liefde in de afvalbak frommelen.