Post

Is AI vintage?

Of is AI een vorm van recycling? Ik weet nog steeds niet goed hoe ik daar tegenaan moet kijken. Ik weet sowieso niet goed hoe ik met AI moet omgaan, dus laat ik het vooralsnog maar links liggen.

Ik snap best dat niet iedere blogger talent heeft om te tekenen of fotograveren. Het kan ook zijn dat je als blogger een leuke post of verhaal hebt geschreven en daar simpelweg geen beeldmateriaal bij hebt. Dus zie ik her en der AI plaatjes verschijnen op weblogs.

Op zich heb ik daar niet zo’n probleem mee. Het wordt een ander verhaal als ook de teksten uit AI worden geplukt. Dan is originaliteit wel erg ver te zoeken. In eerste instantie zie je het vaak niet direct. Ik niet in ieder geval. Maar in de loop van de tijd gaan er bepaalde kenmerken opvallen. Dubbele stukken tekst die de “schrijver” zelf niet zijn opgevallen om maar een voorbeeld te noemen. Of een gigantische output, zo één waar Stephen King zelfs jaloers op zou zijn.

Ergens vind ik het nog wel knap dat iemand het voor elkaar weet te krijgen om die teksten uit AI te knutselen. Zelf kan ik dat namelijk niet, ik heb er om eerlijk te zijn ook geen behoefte aan. De leukste posts op weblogs vind ik echter die waar enige creativiteit in woord of beeld in is gestopt. Dus als ik op een weblog kom waar alles uit AI is voortgekomen haak ik op een bepaald moment af.

Vraag ik mij wel af wat de motivatie van zo’n blogger is. Behoefte aan contact? Dat zou kunnen natuurlijk. Een andere motivatie kan ik niet bedenken, of het moet toneelspelen zijn. Dan moeten we zelfs de reakties die zo iemand plaatst in het kader van fantasie plaatsen. Evengoed, gun ik iedereen zijn plezier, het is alleen niet altijd ook de mijne.

AI en internet. Wat is er nog echt? Niet alleen op weblogs maar ook in het dagelijkse nieuws is het onderscheid tussen echt en namaak of vals steeds lastiger te onderscheiden. Ik hoop nog lang het onderscheid te kunnen maken. Mocht u, beste lezer, nou merken dat ik er naast zit, geef mij even een seintje s.v.p.?

Rabarreberrabarreber

KenjediespijkerbroekenmetvandiewijdepijpenenvandiezakkenopdevoorkantNoudiewilikdusaleenpaarjaarhebben,kijkikinhetrondzijnzenergensmeertekoopdusikdenkikgazezelfmaken.JadoevandiemaarviermetergeloofjetochnietNergensmeertekrijgengelukkigbeniknogalhandigmetdenaaimachineohjadieisookleukhewelergkreukgevoeligdenkikeenkeervoorwassenvoordatikdeschaarerinzetzegjedatkomtgoedhoor.

Ik ben met een klein project bezig tussen de verhuistoestanden door; niet praktisch toepasbare voodoo poppen. Nee, ik ga ze niet gebruiken voor voodoo. Ik ben niet zo van zwarte magie, ook omdat je dat namelijk vaak als een boomerang terugkrijgt. Ik houd het bij het witte. De poppen worden hier later ingezet bij toekomstige posts.

In ieder geval, één van de poppen krijgt een jurkje, dus ik naar de Stoffenloods in Heemskerk. Die zat vol met vrouwen. Vrouwen en stoffen, dat is dus een garantie voor een heel druk kippenhok! Wat een gekakel, ik wist niet wat mij overkwam.

Toen ik stond te kijken bij de donkere stoffen kreeg ik al snel de vraag of ik hulp nodig had van het enige mannelijke personeelslid wat daar rondliep. Die kale stille kop van mij moet als een baken van rust zijn overgekomen in die kolkende zee van stoffige dames. Toen ik hem uitleg gaf over waar ik mee bezig was werd hij helemaal enthousiast, “dus je zoekt een donkere beetje mysterieuze stof?” en begon meteen mee te zoeken.

Het gaat één van de twee stoffen op de foto worden. Of misschien wel allebei. Dat hangt af van hoe lief ik mijn moeder aan ga kijken want erg handig ben ik niet met naaimachines. Na de verhuizing moet ik daar maar eens tijd voor maken. Het lijkt mij handig als ik dat zelf kan. Slechter dan borduren kan het niet worden. Maar het verhaal over de aardbei die ik heb geprobeerd te borduren bewaar ik voor een andere keer beste lezer, want dat is weer een post op zich. Ik eens u een prettige woensdag, en mocht u een bezoek aan de Stoffenloods overwegen, neem oordoppen mee.

Hemelbestormer

Wat brengt vandaag de post? Het is even terug dat ik wat had in deze categorie maar vandaag lag de nieuwe “Hemelbestormer” in de bus. De band bestaat al even, maar ik heb ze nog maar net ontdekt. Er was een tijd dat ik fanatiek op de hoogte was van allerlei nieuwe muzikale ontwikkelingen, dat is niet meer zo. Populaire muziek is aan mij niet zo besteed, af en toe heb ik de geest en struin internet af om in obscure hoekjes de uitzonderingen te vinden.

Hemelbestormer is zo’n band. De band bestaat uit vier Belgische veteranen en komen uit hoeken van hardcore, doom en black metal. Ze maken heel aparte, instrumentale bijna filmische muziek, die aan de stevige kant is. Ik ben niet zo’n concertganger meer, maar voor deze band zou ik zomaar een uitzondering kunnen maken. Moet de zaal alleen niet te groot zijn, formaatje Paradiso is genoeg.

Ik heb het al vaker geschreven hier, ik heb al sinds mijn tienertijd toen ik serieus met muziek bezig ging sterk de indruk dat onze zuiderburen er een interessantere underground-scene op na houden dan hier in Nederland. Houdt ze in de gaten!

De één krijgt post, de ander lege drankflesjes en een asbak, zo gaat dat in Beverwijk.

Alt

Ja! Die zijn binnen, nou nog een saxofoon.

Japan

Even een paar nieuwe tekenpennen testen, die Japanners zijn zo gek nog niet.

Minor Threat

Voordat cd’s weer in prijs gaan stijgen moest het toch maar eens van komen. Dus lag deze cd van Minor Threat vandaag in de bus. Zal gisteren ingegooid zijn. In prijs gaan stijgen? vraagt u zichzelf nu waarschijnlijk af beste lezer. Jazeker, ik voorspel u na de terugkeer van het vinyl, de terugkeer van de cassette en de cd. En daarmee een prijsstijging van deze geluidsdragers.

Met mijn muzieksmaak, die zo af en toe ver uit “the middle of the road” ligt, kan ik met regelmaat bepaalde muziek niet terug vinden op Spotify. Soms kan je van een artiest of band van alles vinden, behalve die ene uitgave. De eerste LP van Nina Hagen bijvoorbeeld. En dat terwijl de liefhebbers het er toch wel over eens zijn dat dit album het beste uit haar ouvre is. “Field Day” van de band Dag Nasty, is er ook zo één. Het is dat iemand zo vriendelijk is geweest deze op Youtube te zetten, verder is er niets van terug te vinden.

Zolang de streamingsdiensten nog de nodige “gaten” blijven vertonen zal er hier in huis zo heel af en toe een cd in de bus blijven vallen. En dat is geen straf.

Iron Clan

Aangekomen uit Indonesië. Vanaf vandaag ben ik gebombardeerd tot “clan member” van de Iron Clan. Dat doen ze toch wel weer aardig daar aan de andere kant van de wereld. Ik ga nog even nadenken over de plek waar ik deze bestelling ga bevestigen. Ik schat in dat mijn dochter daar niet heel lang over hoeft na te denken.

BKS label

Ik had al een bericht ontvangen van Bep dat de kleding labels gemaakt waren. En net zag ik in mijn spaarzame Facebook-tijd de eerste foto van het resultaat. Postpakketje is naar ons onderweg. Altijd leuk om het resultaat van een ontwerp te zien. Meer aandacht hiervoor als de post binnen is.

Cannoli

Bij de post! Kijk, zo zie ik post graag binnenkomen. Als waardering voor mijn goede zorgen (mijn dame herstelt momenteel van een dubbele longontsteking) heeft zij mij cannoli laten bezorgen. Wat een verwennerette. Niet nodig, maar wel lekker. Dat ga ik natuurlijk niet alleen verorberen, zij moet mij helpen deze traktatie soldaat te maken. Bij cannoli moet ik altijd even denken aan die scene uit the Godfather. Prachtige serie films die ik al lang niet meer heb gezien. Ik kan ze weer eens kijken, ze liggen hier in de kast. Maar nu eerst even koffie zetten.