Wordt hier gejuicht omdat het Nederlands elftal een puntje maakt, of omdat er een politiek puntje wordt gemaakt? Voor sommigen maakt dat niet zoveel uit, zolang je dat halve litertje maar kan pakken. Scoren is bieren, verliezen waarschijnlijk ook. Het enige verschil is een oranje hoedje.
Oplettende lezers weten inmiddels dat politiek en ik geen vrienden van elkaar zijn. Maar omdat de “tp” niet op bleek te zijn, en de meeste stemmers totaal de weg kwijt zijn heb ik de gang naar het stembureau toch maar gemaakt. Hoewel ik liever niet stem kwam ik op de lijst een oude bekende tegen, dat maakte het een beetje goed. Bovendien, hoewel ik in bepaalde opzichten best conservatief kan zijn moeten we progressief vooruit. Verandering is nodig.
30 maart schreef ik hier een stukje over in het “nu” leven. Daarin gaf ik aan dat de akties van de medemensen het erg lastig maken om daar de positieve kant van te blijven zien. Ter illustratie even een greep uit het nieuws van gisteren:
En dan vraagt men zich in Den Haag af waarom het vertrouwen in de politiek maar af blijft nemen? Serieus? Gelukkig kom je er in Den Haag genadig van af als je er jarenlang een bende van maakt. Sterker nog, alle schandalen bij elkaar zijn een prima springplank voor een leuke baan bij de NAVO.
Zo’n vooruitzicht doet uiteraard grijnzen. Inhalig egoïsme viert hoogtij in het nu. Als je maar graaien kan.
Let op: het gaat hier allemaal om heel veel belastinggeld wat bij elkaar is gebracht door de hardwerkende modale groep mensen in Europa, in het geval van de mondkapjes uiteraard in Nederland. Modaal inderdaad, want als je daar boven terecht komt lijkt het wel alsof je helemaal geen belastinggeld meer hoeft te betalen.
Schaamte staat kenbaar niet meer in je woordenboek als je zoveel geld op je rekening hebt staan. In het Algemeen Dagblad schreef Kitty Herweijer een aardige column over de belastingontduiking van deze dame en het zogenaamde goede doelen imago wat hiervoor als rookgordijn wordt opgetrokken. Maakt u zich vooral geen illusie beste lezer, Charlene is niet de enige rijke stinkert die er dit soort praktijken op na houdt.
En zo blijf ik mij afvragen in wat voor rare wereld we zijn beland met elkaar. Ik kreeg ooit van een goede collega het advies; “irriteer je niet, verwonder je slechts”. Dus dat probeer ik vandaag maar weer. Gelukkig regent het, dat is fijn. Ik wens u een prettige dag beste lezer, mocht dat niet in het “nu” zijn, dan kan ik dat wel enigzins begrijpen 😉
Gisteren hoorde ik een spotje op de radio van de Partij voor de Dieren. Het begon met “de wereld staat in de fik” en verder dat het nog te blussen zou zijn enzo. In tegenstelling tot deze politieke partij denkt een plakkert kenbaar dat masturbatie hiervoor de oplossing is gezien de sticker die hij of zij verspreid. Dat is een vreemde denkwijze. Net zo vreemd als de denkwijze van alle politici wat mij betreft. Ik ben niet geschikt voor politiek. Ik kan niet zoveel met mensen die het ene zeggen en het andere doen. Het debat op tv van gisteravond heb ik dan ook na 5 minuten uitgezet. Bron van grote irritatie. Met name over de partijen die de grote problemen in dit land hebben veroorzaakt en daarvoor de verantwoordelijkheid nu weg staan te lachen. Ik twijfel nog steeds of ik überhaupt wel ga stemmen. Maar mocht u de gang naar het stembureau maken vandaag, dan wens ik u veel wijsheid. Meer dan degenen in Den Haag waar u op stemt. De praktijk wijst helaas uit dat het geen grote opgave is.
Als je denkt dat de rek er uit is, blijkt er toch weer iemand te zijn die het elastiek verder uit weet te trekken. We zitten er bij en kijken er naar.
Verbazing slaat om in verontwaardiging en uiteindelijk in complete afstomping. Apathisch observeren met een cynische cocktail in de hand. Bukken en hopen dat het mij niet treft. Politiek, stop er maar mee.
Vluchtstrook in het Universum 