Hij keek een beetje wezenloos om zich heen. De dagelijkse realiteit deed zich steeds meer voor als een slecht geregisseerde film. Eigenlijk had hij dat gevoel al sinds zijn jeugd. Naarmate de jaren vorderden leek het steeds sterker te worden. In het begin vond hij het enigszins beangstigend. Maar inmiddels had hij het geaccepteerd. Er was niets aan te doen. Hij was alleen in een wereld vol vreemden.
Vluchtstrook in het Universum 