De Groeten #2

Stadskantoor

De kringloopwinkel zit vol. Zo vol dat ze in Heemskerk inmiddels bloednerveus worden als je iets komt brengen. De afgiftebalie van Rataplan, zoals de kringloopwinkel daar heet, zit vast aan de opslaghal. Die kijk je dus in als je aan de balie staat. En eerlijk is eerlijk, als je dat ziet kan je alleen maar concluderen dat Malle Pietje een amateurtje was. Die hal barst inderdaad uit zijn voegen.

Gisteren haalden ze op afspraak een aantal kleine meubelstukken bij ons op. Twee gemoedelijke mannen die al snel concludeerden dat het spul er allemaal netjes uitzag en het zonder problemen meenamen. Een groot verschil met de laatste keer toen ik zelf wat kwam brengen en een ietwat overspannen baliemedewerker mij zo’n beetje verbood om überhaupt de achterklep van mijn auto te openen. Het kan verkeren.

Die overvolle kringloopwinkels schijnen een landelijk luxe probleem te zijn. Ik zag laatst op het journaal dat één van de winkels een ludieke aktie had verzonnen. Voor één euro kon je een volgestopte verrassings-bananendoos ophalen. Ze vlogen weg! Daarmee loop je alleen wel weer het risico dat de spulletjes weer retour komen of alsnog op de vuilnishoop belanden.

Aangezien we kleiner gaan wonen hebben we inmiddels alweer wat klein spul klaar staan. Het zal mij benieuwen of we dat nog kwijt gaan raken bij de kringloop.

Party Topper Henk

Foto’s: VihU

Ik was vanmiddag even in de kringloopwinkel van Heemskerk, tegenwoordig heet die “Rataplan”. Eigenlijk niet voor mijzelf, maar terwijl mijn gezelschap broeken aan het passen was ben ik toch even door het vinyl heen gegaan, ik was er nu toch.

Ik moest drie keer kijken, maar zij is het echt.

Je weet tenslotte nooit wat voor juweeltjes je tegenkomt beste lezer. Het leuke is ook nog eens dat je door de oude platencollecties van anderen aan het struinen bent, en dat voelt een klein beetje als gluren.

Beetje schaars gekleed om de berg af te glijden.

Over gluren gesproken, er zitten platenhoezen bij die vandaag de dag niet meer gemaakt zouden worden. Die kunnen volgens de huidige maatstaven niet meer. Bij sommige platen vraag ik mijzelf ook af of het om de muziek ging of om het vrouwelijke schoon.

Een obsessief afgetrainde Vanessa in een doekie.

Het zal een mix van beiden zijn geweest. En dan heb ik het niet over de soundmix! “Reach out and touch” kan dat eigenlijk nog wel als titel?

Een piepjonge Henny Huisman.

De mooiste vondst heb ik uiteraard tot het laatst bewaard. Party Topper Henk “at the organ”! Terwijl ik dit schrijf heb ik nu alleen wel spijt gekregen dat ik deze niet heb meegenomen. Morgen toch maar terug om die elpee op te halen, hopelijk staat ie er dan nog.

Concentratie Henk! Niet naar haar decolleté kijken!