De neiging om terug te kijken aan het einde van het jaar wordt mede gestimuleerd door de media, zeker tussen Kerst en Oud en Nieuwjaarsdag. Kijken naar het verleden, en dan met name op een melancholische wijze is een behoorlijke voedingsbodem voor depressie. En laten we eerlijk wezen, van een terugblik op het nieuws wordt je uberhaupt niet vrolijk, dankjewel NOS.
Melancholie komt uit het Grieks, μέλας (melas: zwart) en χολή (cholè: gal). Dat heb ik net op moeten zoeken want ik ben niet bekend met Grieks, dus ik hoop dat ik het goed heb gekopieerd. Er is hier één lezer die mij mag corrigeren als ik het fout heb gedaan, dus Rob, voel je vrij om dat te doen indien nodig.
Zwart en gal zegt in ieder geval genoeg, zwartgallig inderdaad. Het verleden kan als een blok aan je been voelen als je het beschouwd op melancholische wijze. De definitie volgens Wikipedia: “Melancholie, zwartgalligheid of weemoed is een gemoedstoestand die neigt naar depressie en zich kenmerkt door een verdrietige kijk op het verleden of een onvervuld verlangen”.
Weet u wat het is met melancholie beste lezer? Het is net als spijt een emotie waar je niets aan hebt. Één van mijn rockhelden, wijlen Lemmy Kilmister zei ooit in een interview; “Spijt, daar doe ik niet aan mee. Spijt is zinloos. Het is te laat voor spijt. Je hebt het al gedaan, of niet? Je hebt je leven geleefd. Het heeft geen zin om te wensen dat je het kon veranderen.” En dat gaat ook op voor melancholie, je kan in zak en as gaan zitten over het verleden maar je verandert er niets mee.
Ik zeg derhalve, kijk naar wat je hebt en niet naar wat je had kunnen hebben. Leer van je verleden, maar laat het je gemoed niet bepalen, kijk naar wat je nog zou kunnen doen, kijk vooruit. En kijk ook eens bij Rob op zijn weblog Eidola. Hij is niet hyperactief, maar als hij wat plaatst is het de moeite waard, misschien wordt je daar weer vrolijk van als je jezelf weer eens zielig vindt. Cheerio!
Vluchtstrook in het Universum 