Net als je een abbonnement opzegt staat er in het laatste nummer weer iets wat je belangstelling trekt. Een verlenging zit er desondanks niet in. Stichting de Heraut en Hans Stolp hebben mij veel gebracht, en zal ik blijven volgen. Want op de één of andere manier kom ik in mijn spirituele omzwervingen toch altijd weer terug bij het esoterisch christendom. In de loop van de tijd heb ik mij op het spirituele pad in vele stromingen verdiept en er mijn eigen stamppot van gemaakt. Mijn gevoel zegt mij dat het weer tijd is om te zwerven. Waarheen weet ik nog niet, ik zie wel wat er op mijn pad gaat komen. Als je niets verwacht ligt er vast wel ergens een verrassing klaar.
Het is weer zover. Ruben wou niet naar buiten, die ligt rechts van mij te snurken in zijn mandje. Ik ben een werkloze nachtportier. Tot nu tenminste, het is 01:58 uur. Het kan zomaar zijn dat er straks van mijn diensten gebruik wordt gemaakt. Links van mij bewaakt een nachtkabouter mijn “wappie”; 50% wortelsap met 50% appelsap en daarbij heb ik mijzelf vannacht getracteerd op een flinke scheut Gimber. Dat maakt deze mocktail extra lekker.
Foto: VihU “de schrijfplek”
Na de eerder geplaatste post “nachtportier” heb ik eens wat lopen zoeken op internet en kwam een interessant artikel tegen van de nachtcorrespondent. Nachtvolk blijkt zeer kleurrijk te zijn, en bovendien omvangrijk. Over het stuk wat de Fransen “dorveille” noemen had ik al eerder gelezen. In de antroposofie wordt daar op dezelfde wijze over geschreven, het gebied waar droom en realiteit elkaar kruizen en scheidingslijnen dun worden. Hans Stolp heb ik er in één van zijn lezingen ook over horen spreken. De moeite waard om eens wat meer in te verdiepen.
Rond deze tijd moet je er echter voor waken niet teveel te piekeren. Dat is namelijk een slechte reden om je slaap te onderbreken. Helemaal als je slaap daardoor niet meer terug wil komen. Daarom ga ik nog even mediteren en probeer zo nog wat slaap te pakken. Wij zien elkaar weer in de ochtend beste lezer, maak er nog een fijne nacht van.