30 maart schreef ik hier een stukje over in het “nu” leven. Daarin gaf ik aan dat de akties van de medemensen het erg lastig maken om daar de positieve kant van te blijven zien. Ter illustratie even een greep uit het nieuws van gisteren:
En dan vraagt men zich in Den Haag af waarom het vertrouwen in de politiek maar af blijft nemen? Serieus? Gelukkig kom je er in Den Haag genadig van af als je er jarenlang een bende van maakt. Sterker nog, alle schandalen bij elkaar zijn een prima springplank voor een leuke baan bij de NAVO.
Zo’n vooruitzicht doet uiteraard grijnzen. Inhalig egoïsme viert hoogtij in het nu. Als je maar graaien kan.
Let op: het gaat hier allemaal om heel veel belastinggeld wat bij elkaar is gebracht door de hardwerkende modale groep mensen in Europa, in het geval van de mondkapjes uiteraard in Nederland. Modaal inderdaad, want als je daar boven terecht komt lijkt het wel alsof je helemaal geen belastinggeld meer hoeft te betalen.
Schaamte staat kenbaar niet meer in je woordenboek als je zoveel geld op je rekening hebt staan. In het Algemeen Dagblad schreef Kitty Herweijer een aardige column over de belastingontduiking van deze dame en het zogenaamde goede doelen imago wat hiervoor als rookgordijn wordt opgetrokken. Maakt u zich vooral geen illusie beste lezer, Charlene is niet de enige rijke stinkert die er dit soort praktijken op na houdt.
En zo blijf ik mij afvragen in wat voor rare wereld we zijn beland met elkaar. Ik kreeg ooit van een goede collega het advies; “irriteer je niet, verwonder je slechts”. Dus dat probeer ik vandaag maar weer. Gelukkig regent het, dat is fijn. Ik wens u een prettige dag beste lezer, mocht dat niet in het “nu” zijn, dan kan ik dat wel enigzins begrijpen 😉
Vluchtstrook in het Universum 