Camperen (Kém-puh-run)

Foto: VihU

De oplettende lezer hier zal het opgevallen zijn dat ik graag een wandeling mag maken op de noordpier in Velsen Noord. Voordat je daar loopt moet je een heel stuk rijden door een duingebied en de dampende rookpluimen van Tata Steel even voor lief nemen.

Aan het begin van de pier liggen links en rechts van de weg stroken parkeerplaatsen. Omdat die lekker afgelegen liggen in het duin en vlak bij de zee wil men daar nog wel eens wild kamperen, of wild camperen. Want voornamelijk de laatste categorie zie je daar met regelmaat staan ondanks de borden die er zijn geplaatst.

Dat wild camperen begint een beetje uit de hand te lopen heb ik gelezen in de media. Op Texel overwegen ze zelfs campers op de pont te weigeren als ze geen reservering voor een plek op een camping kunnen laten zien. Op zich heb ik er niet zoveel problemen mee, wel met de troep die ze achterlaten. Kleine moeite om je bende even op te ruimen lijkt mij?

Nou ben ik in de vorige zomer eens rond 05:00 uur richting de pier gereden omdat ik niet meer kon slapen en dat was een belevenis op zich. In het donker speelt er zich heel wat af rondom die pier.

Het begon met een feestbus uit Volendam. Aan de hossende meute in de bus was duidelijk te zien dat daar de nodige alcoholische versnaperingen in zaten. Het zou mij niet verbazen als dat niet het enige was, want als je op dat tijdstip nog loopt te feesten als je een nacht hebt doorgedronken heb je er waarschijnlijk een “uppertje” bij geslikt of gesnoven. Laten we eerlijk zijn, ze kwamen wel uit Volendam hé?

Er stond een auto met de koplampen aan en twee personen er in. Ik heb maar niet door het raampje gekeken wat die aan het doen waren en ben doorgelopen. Er stond een auto met de lampen uit, ook met inhoud, wederom genegeerd. Op de pier zelf zag ik drie man verscholen in hoody’s met zaklantarens iets zoeken tussen de betonblokken langs de pier. Drugs? Illegale visfuiken? Ik ben maar niet blijven staan om te vragen wat ze aan het zoeken waren. Aan het eind van de pier kwam ik uiteindelijk de gebruikelijke zwijgzame vissers tegen. Op wat voor tijdstip je er ook komt, volgens mij zie je ze daar altijd wel.

Kortom beste lezer, als u een spannend begin van de dag wilt, ga eens lekker wild camperen bij de pier in Velsen Noord. Garanties voor de aanwezigheid van feestbussen kan ik niet geven, maar er gebeurt altijd wel wat. Al zou het maar zijn dat u door controle een boete krijgt, ook dat behoort tot de mogelijkheden. Het uitzicht met lichtjes is in ieder geval prachtig. Ik wens u een prettig begin van deze vrijdag, maak er wat van.

De pier “by night”

Sluizen

Foto: VihU

Een foto gemaakt tijdens een recente fietstocht. De oude sluizen van IJmuiden. Tot grote frustratie van veel automobilisten mag er niet meer met de auto over de nieuwe sluizen worden gereden. Ik ben er daar niet één van. Troep genoeg in de lucht hier door Tata Steel. In esthetisch opzicht ben ik wel voor de oude sluizen. De nieuwe zijn praktisch voor de scheepvaart, maar niet mooier.

Groot, groter, 2 vakken

Foto: VihU

Dus je rijdt in een fourwheeldrive, een grote. En in die grootheidswaanzin (want Jezus Christus, die auto van jou is echt heeeel groot) moet je een parkeervak zoeken in de garage bij de supermarkt. Dan is het logisch dat je 2 vakken bezet met die megabak waar je in rijdt. Die past natuurlijk niet in één zo’n klein vakkie. Grote auto, klein lulletje, of trutje, whatever.

The Final Countdown

Foto: VihU

Daar zat hij dan. Het resultaat van overdaad wreekte zich uiteindelijk en zijn buik had nu zoiets van “doe het zelf maar, ik vertik het nog langer”. Die laatste oliebol moest de beruchte druppel zijn geweest die de emmer deed overlopen. Zijn inwendige mens had dapper garnalencocktails, vette gourmet en borrelgarnituur weg weten te spoelen met sloten wijn maar hield nu al een paar dagen zijn sluitspier in een houtgreep. Er kwam niets meer uit.

Onderweg naar het Top2000 Café bespeurde hij de eerste krampen al in de auto. “Als dat maar goed gaat” had hij bij zichzelf gedacht. De hele week had hij er naar uitgekeken, de finale van de lijst der lijsten in het café. Hij had kaarten weten te bemachtigen voor het tijdslot naar twaalf uur. Kaarten waar half Nederland een moord voor zou doen. En nu het “moment supreme” daar was, keek hij aan tegen de achterkant van een NPO wc-deur.

In het café begonnen ze af te tellen. Tien, negen, acht. “Verdomme, volgend jaar eet ik alleen nog maar groenten, fruit en volkorenbrood”.

Zeven, zes, vijf. “En daar drink ik een liter Yakult bij”.

Vier, drie, twee. Het zweet parelde op zijn voorhoofd en de aderen op zijn slapen zwollen op.

Één, nul, happy new year!!! De inhoud van zijn darmen plonste het nieuwe jaar in. Hij had er zwaar de pest in, maar was toch ook wel opgelucht. Totdat zijn blik viel op het laatste hangende velletje wc-papier aan de rol, 2024 was nog maar net begonnen en nu al een schijtjaar.

Forens

Foto: VihU

Goedemorgen beste lezer. Daar gaan we weer. Even ontbijten en dan het verkeer in naar het werk. Ik heb de snelweg niet nodig. Waar ik zijn moet in de Zaanstreek ligt tussen de A8 en de A9. Als er echter iets gebeurd op één van die snelwegen, een pechgevalletje bijvoorbeeld, dan gebruiken de snelweggebruikers massaal het stukje provinciale weg waar ik dan weer op rijd om van de ene naar de andere snelweg te komen. Geloof mij, er gebeurd nog al eens wat op die snelwegen. Sta je in de file op een stukkie provinciale weg. Je kan jezelf er druk om maken maar dat heeft niet zoveel zin. Als ik de verkeersinformatie beluister op de radio lijkt de randstad iedere ochtend één groot verkeersinfarct. Het is dat de openbaar vervoersverbinding tussen Beverwijk en Wormerveer dermate beroerd is dat ik op de auto ben aangewezen, anders wist ik het wel.

Christoffel

Foto: VihU

Christoffel wordt vandaag een beetje geknepen. Toen ik vanochtend de auto aan het opruimen was liet de magneet los van het plaatje. Dus nu moet de lijm drogen, tussen een knijpertje. Christoffel heeft zijn diensten bewezen in de loop van de tijd, dus die krijgt woensdag in de nieuwe auto weer een plekje. De laatste keer dat hij en zijn companen druk voor ons bezig waren was in 2017. Ik heb even gekeken, het staat nog op internet bij de Telegraaf. Gelukkig zijn mijn dochter en ik daar ongeschonden uitgekomen. Er was achteraf een beetje hulp voor nodig, maar evengoed. Mocht u nog gaan reizen vandaag beste lezer, dan wens ik u veilige kilometers toe en een fijne zondag.

Strontkar

Stront in Bakkum (foto: VihU)

Een strontkar in Bakkum. Rijd je er in de auto lekker achter, vraagt je passagier of het raam dicht mag. Nou nee dus! Even lekker die methaanlucht langs je neusvleugels laten razen ja! Wat zullen we nou krijgen met je raam dicht? Niks ervan! Die auto moet vol met zure urinelucht! Snertverdrie. Woar is mien rooie zaddoek?