“Waar blijft dat joch nou?”, toen hij bevestigend had geantwoord op de vraag van zijn zoon of hij de zaak kon openen had hij niet verwacht zo lang alleen tussen de olijven, pitten en nootjes te zitten. Inmiddels was hij aan zijn derde bak koffie begonnen waardoor zijn bloeddruk er ook niet beter op was geworden.
Dan maar weer een bericht sturen aan die niksnut dat het nu wel lang genoeg was geweest. Dat hij wou uitslapen na die bruiloft was te begrijpen maar nu begon hij toch sterk het vermoeden te krijgen dat hij met Fatima aan het rommelen was in plaats van uitslapen.
Fatima was een leuke meid, maar die hield zijn zoon een beetje teveel van zijn werk. Op deze manier werd het nooit wat met die delicatessenkraam. Toen hij zijn derde koffie bestelde bij de shoarmazaak van de overbuurman had deze ook al opgemerkt dat Mehmet meer aandacht had voor Fatima dan voor zijn klanten als ze met zijn twee in de kraam stonden.
Ah, nu kreeg hij eindelijk een antwoord op zijn bericht. Mehmet was onderweg, dat was hoog tijd. Die koffie zou hij op rekening van die lummel laten zetten. En Fatima kwam bovenaan de agenda van de volgende familievergadering. Als Mehmet haar als zijn exclusieve delicatesse zag moesten ze maar gaan trouwen en samenwonen. Boven de kraam, dan hoefde hij die niet meer te openen s’ochtends vroeg.
Vluchtstrook in het Universum 