Ruim een jaar geleden heb ik besloten dat het genoeg was met 5 werkdagen in de week. En sinds die tijd kan ik iedere “full timer” aanbevelen terug te gaan naar 4 werkdagen. Ik ga zelf in ieder geval voor geen goud terug naar full time werken. Meer tijd voor jezelf overhouden is erg prettig. Zo kan je op vrijdag nog eens de markt in Heemskerk bezoeken! Ik ga daar niet iedere week naartoe maar vanochtend heb ik deze markt weer eens bezocht. De kooplui hadden hun best gedaan om met lichtjes de boel een gezellige sfeer te geven en dat is ze goed gelukt. Het centrum van Heemskerk is sowieso een stuk gezelliger dan dat van Beverwijk, dus is het maar goed dat Heemskerk lekker dichtbij is.
Drukkerijen die het nog wel goed doen zijn de drukkerijen die verzendverpakkingen maken. We bestellen heel wat af via internet met elkaar, en al die bestellingen moeten worden verstuurd in een verpakking, meestal dozen. Zeker in deze maand draaien pakketbezorgers overuren. Wat mij wel opvalt is dat veel van die verpakkingen nogal groot zijn ten opzichte van de inhoud. Dat je niet voor ieder artikel een op maat gemaakte verpakking hanteert kan ik op zich begrijpen. Dan puilt je magazijn uit van de dozen in allerlei soorten en maten. Maar de doos die ik van Bax ontving met een setje slagwerkstokjes was bijvoorbeeld geschikt voor een compleet tambourskorps aan stokjes. En dat is eigenlijk best zonde van het overbodige materiaal.
Alles verandert, en misschien is dat maar goed ook, ik weet het niet. Verandering houdt je niet tegen. De grafische industrie waarin ik werkzaam ben is in de loop van de tijd ook nogal aan verandering onderhevig geweest. Digitalisering heeft sommige beroepsgroepen geheel laten verdwijnen. Drukkerijen die de ontwikkelingen niet konden bijbenen zijn van het toneel verdwenen. Maar de vraag naar drukwerk is door automatisering ook veel minder geworden waardoor het aantal drukkerijen flink is afgenomen.
Ondertussen val ook ik zo’n beetje in een beroepsgroep die langzaam aan het uitsterven is. Grafisch geschoold administratief personeel komt tegenwoordig namelijk niet meer van de scholen af. Voor jongeren is mijn vak niet meer aantrekkelijk. En als ik daar even over nadenk begrijp ik dat wel. Mijzelf afvragend of ik mijn pensioen ga halen in deze industrie waggel ik ondertussen als een soort dinosaurus iedere werkdag tussen de stapels papier in het rond. Geef mij geen E-reader met Kerstmis, ik prefereer nog altijd een goed gedrukt boek. Met de tekst het liefst gezet in loden lettertjes.
Bij de post! Kijk, zo zie ik post graag binnenkomen. Als waardering voor mijn goede zorgen (mijn dame herstelt momenteel van een dubbele longontsteking) heeft zij mij cannoli laten bezorgen. Wat een verwennerette. Niet nodig, maar wel lekker. Dat ga ik natuurlijk niet alleen verorberen, zij moet mij helpen deze traktatie soldaat te maken. Bij cannoli moet ik altijd even denken aan die scene uit the Godfather. Prachtige serie films die ik al lang niet meer heb gezien. Ik kan ze weer eens kijken, ze liggen hier in de kast. Maar nu eerst even koffie zetten.
Toon mij uw boekenkast en ik vertel u wie u bent. Hierbij een stukje van mijn boekenkast. Nou ja, boekenkast, er ligt van alles in. Kristallen, klankschalen, een verdwaalde Jezus, uiltjes, pendels en natuurlijk de nodige boeken. Het gaat echter even om het filter. Ik ben wat filters aan het uit proberen om het nostalgische effect te bereiken. Deze foto komt inclusief digitale datum uit de app “1998 Cam”. In deze app kan je verschillende oude camera’s selecteren, om vervolgens met de effecten van die camera’s foto’s te maken. Leuk om mee te spelen. Het haalt het natuurlijk niet bij het echte werk zoals je bij Marjolein kan bekijken. Maar voor een amateur zoals ik die op zijn mobieltje is aangewezen kan je er best leuke dingen mee doen.
Gistermiddag kreeg ik de uitslag van een onderzoek naar een weggehaald plekje op mijn huid. Gelukkig goedaardig, dus een tweede ingreep is niet nodig. Als hoogrisico patiënt bij de dermatoloog heb ik inmiddels al het nodige meegemaakt, maar wennen zal het nooit.
Nou heb ik laatst naar aanleiding van een tip van mijn zorgverzekeraar de app SkinVision geïnstalleerd. Je maakt een foto van een verdacht plekje op je huid en deze app vergelijkt het resultaat met een gigantische databank aan foto’s om vervolgens met een advies te komen. Dat kan variëren van “maak over 3 maanden nog eens een foto” tot “maak een afspraak met de dermatoloog”. Het is een nieuw staaltje AI.
Met mijn dermatologe ben ik in gesprek gegaan over deze app en zij is van mening dat dit soort apps nu al betere resultaten opleveren dan de diagnoses van de gemiddelde huisarts. De ontwikkelingen van AI mogen op bepaalde gebieden zorgwekkend zijn, en ik deel die zorg, maar dit is naar mijn mening toch wel een mooie ontwikkeling. Zij gaf wel aan dat de app nog iets te veilig is afgesteld, waardoor mensen te snel worden doorverwezen. Maar naarmate de databank met foto’s groter wordt zal dat probleem in de toekomst ongetwijfeld worden opgelost.
Mijn dermatologe is trouwens niet bang voor haar baan. Veel ingrepen kunnen niet worden uitgevoerd door een app. Degelijk laboratoriumwerk of operationele ingrepen zijn simpelweg niet uit te voeren door een app of computer. En voor een goede definitieve diagnose is een getraind menselijk oog nog steeds nodig. Over AI en de voor- en nadelen zullen we de komende tijd ongetwijfeld nog veel lezen. Maar dit kleine hoofdstuk in die grote ontwikkelingen kunnen we voorlopig in de categorie voordelen plaatsen.
Bij huidkanker worden de risico’s over het algemeen zwaar onderschat, wees er dus op tijd bij. Dan is behandeling nog goed mogelijk.
Net als je een abbonnement opzegt staat er in het laatste nummer weer iets wat je belangstelling trekt. Een verlenging zit er desondanks niet in. Stichting de Heraut en Hans Stolp hebben mij veel gebracht, en zal ik blijven volgen. Want op de één of andere manier kom ik in mijn spirituele omzwervingen toch altijd weer terug bij het esoterisch christendom. In de loop van de tijd heb ik mij op het spirituele pad in vele stromingen verdiept en er mijn eigen stamppot van gemaakt. Mijn gevoel zegt mij dat het weer tijd is om te zwerven. Waarheen weet ik nog niet, ik zie wel wat er op mijn pad gaat komen. Als je niets verwacht ligt er vast wel ergens een verrassing klaar.
Stemweek bij NPO2, met steeds meer lijstjesconcurentie wordt er nu al veel aandacht aan de Top2000 gegeven bij de omroep. Zo staan er nu ook diverse kleine vragenlijsten online. Kan je kijken of je muzieksmaak meer overeen komt met de ene of met de andere presentator. Die van mij is meer als van Inkel dan als die van Staverman. Wat een opluchting. Met de laatste heb ik namelijk niet veel. Jeroen vind ik daarentegen nog steeds een fijne radio persoonlijkheid, prettig om naar te luisteren.
Nu de goede Sint weer achterover kan zitten kunnen we ons collectief op gaan maken voor een flinke portie kerststress. Als je daar bevattelijk voor bent tenminste. Want die stress wordt je voor een groot gedeelte opgeserveerd door reclamemakers die met name grote supermarktketens als klant hebben. Ik kan mij ieder jaar weer verbazen over het steeds asocialere gedrag van de medemens naarmate Kerstmis dichterbij komt. En dat uit zich in het dagelijkse leven vooral in de supermarkt. Maar niet alleen de supermarkt maakt dat wij vinden dat er dingen “moeten” tijdens de feestdagen. Producenten van parfums, sterke drank, chocolade, kleding, sieraden, horloges en speelgoed willen ons laten geloven dat je feestdagen niet compleet zijn als je jezelf niet kan onderdompelen in luxe artikelen. Ik zag gisteren op het journaal nu al een item langs komen over de problemen die mensen hebben met het huishoudboekje in december. Tja, als je de weg van de reclame volgt kan dat zomaar een probleem zijn.
Één dezer dagen zullen we de eerste tranentrekkende kerstreclame dan ook op tv voorgeschoteld krijgen. Want geheel naar Amerikaans model moet kerstreclame voor onze buurtsupers inmiddels een emotionele bom zijn waarin vooral benadrukt wordt dat je ook nog eens deel uit moet maken van de ideale gezinssamenstelling, waarbij zelfs de hamster een kerstmuts op krijgt. Wat een onzin niet? Wel een beetje jammer dat een grote groep mensen die het rond de feestdagen al moeilijk genoeg hebben met hun eenzame positie in het leven, dat hierdoor nog eens extra ingewreven krijgen.
Mocht u één van die mensen zijn, bedenk uzelf dan even dat niets moet. En zeker niet omdat één of ander reclamemannetje dat bedacht heeft.
De laatste jaren ben ik zelf Kerstmis steeds meer aan het afschalen. De essentie van Kerstmis ligt wat mij betreft niet bij al die materiële zaken. En de mensen om mij heen die ik zou willen zien of spreken zie ik evengoed wel. Daar heb ik geen feestdagen voor nodig. Ik merk aan mijzelf dat ik de weg naar Kerstmis toe eigenlijk leuker vind dan de Kerstdagen zelf. Met name de lichtjes die overal verschijnen ervaar ik als prettig in deze donkere dagen. Over de essentie van Kerstmis later meer, laat uzelf voor nu vooral niet gek maken beste lezer. En mocht u iets dergelijks toch bespeuren bij uzelf, bedenk dan dat iets minder televisie kijken sowieso geen slecht idee is.
Vluchtstrook in het Universum 